1. | Barentsen, G. (2015). Silent partnerships: Schelling, Jung, and The romantic metasubject. Symposium, 19(1), 67–79. https://doi.org/10.5840/symposium20151916. |
2. | Brach-Czaina, J. (1980). Proces indywiduacji w wersji Grotowskiego. Dialog: miesięcznik Związku Literatów Polskich, 25(4), 80–93. |
3. | Brooke, R. (2015). Jung and phenomenology. Routledge, Taylor & Francis Group. |
4. | Czerwiński, M. (2019). Obraz i metaforyka doświadczenia wewnętrznego oraz przemiany: od Ciorana po Grotowskiego. Kultura, Historia, Globalizacja, 25, 29–38. |
5. | Fershtman, S. (2021). The mystical exodus in Jungian perspective. Routledge, Taylor & Francis Group. |
6. | Flaszen, L. (2006). „Dziady”, „Kordian”, „Akropolis” w Teatrze 13 Rzędów. In G. Ziółkowski, & J. Degler (Eds.), Misterium zgrozy i urzeczenia. Przedstawienia Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium (pp. 53–70). Wydawnictwo Instytut im. Jerzego Grotowskiego. |
7. | Fordham, M. (2018). Analytical psychology: A modern science. Routledge, Taylor & Francis Group. |
8. | Grotowski, J. (2002). Towards a poor theatre (E. Barba, Ed.). Routledge. |
9. | Grotowski, J. (2007). Ku teatrowi ubogiemu (E. Barba, Ed.). Instytut im. J. Grotowskiego. |
10. | Grotowski, J. (2012). Teksty zebrane Grotowski. Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Instytut Jerzego Grotowskiego, Wydawnictwo Krytyki Politycznej. |
11. | Hoeller, S. (2022). Gnoza Junga i siedem nauk dla zmarłych. Okultura. |
12. | Jung, C. G. (1919). Czerwona księga. Vis-à-vis Etiuda. |
13. | Jung, C. G. (1959). Aion: Researches into the phenomenology of the self. Pantheon Books. |
14. | Jung, C. G. (1970). Mysterium coniunctionis: An inquiry into the separation and synthesis of psychic opposites in Alchemy. Princeton University Press. |
15. | Jung, C. G. (1979). Civilization on transition. Princeton University Press. |
16. | Jung, C. G. (1993a). Archetypy i symbole. Czytelnik. |
17. | Jung, C. G. (1993b). Wspomnienia, sny, myśli. KR. |
18. | Jung, C. G. (2011). Dynamika nieświadomości. KR. |
19. | Jung, C. G. (2014). Symbols of transformation: An analysis of the prelude to a case of schizophrenia. Princeton University Press. |
20. | Jung, C. G. (2007). Życie symboliczne. KR. |
21. | Kajzar, H. (2006). O cudach teatru Grotowskiego. In G. Ziółkowski, & J. Degler (Eds.), Misterium zgrozy i urzeczenia. Przedstawienia Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium (pp. 250–257). Wydawnictwo Instytut im, Jerzego Grotowskiego. |
22. | Kłossowicz, J. (2006). Podróż do źródeł teatru. In G. Ziółkowski, & J. Degler (Eds.), Misterium zgrozy i urzeczenia. Przedstawienia Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium ( pp. 2 38–250). Wydawnictwo I nstytut i m. J erzego Grotowskiego. |
23. | Kolak, A. (2016). Rytuał bez boga, misterium bez kultu—o mitach chrześcijańskich w Teatrze Laboratorium Jerzego Grotowskiego. In M. Karkowska, M. Grabowski, & K. Żukowska (Eds.), Trwała obecność mitu w literaturze i kulturze (pp. 173–183). Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. |
24. | Kolankiewicz, L. (2006). Aktorstwo w teatrze Grotowskiego. In G. Ziółkowski, & J. Degler (Eds.), Misterium zgrozy i urzeczenia. Przedstawienia Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium (pp. 273–290). Wydawnictwo Instytut im. Jerzego Grotowskiego. |
25. | Kolankiewicz, L. (2011, March 27). Ars magna Grotowskiego. Grotowski.net. http:// www.grotowski.net/encyklopedia/grotowski-jerzy. |
26. | Kornaś, T. (2006). Aktor „ogołocony”: „Książę Niezłomny” Teatru Laboratorium. In G. Ziółkowski, & J. Degler (Eds.), Misterium zgrozy i urzeczenia. Przedstawienia Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium (pp. 417–444). Wydawnictwo Instytut im. Jerzego Grotowskiego. |
27. | Kuźmicki, A. (2008). Symbolika jaźni. Eneteia. |
28. | Osiński, Z. (2006). „Akropolis” w Teatrze Laboratorium. In G. Ziółkowski, & J. Degler (Eds.), Misterium zgrozy i urzeczenia. Przedstawienia Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium (pp. 300–335). Wydawnictwo Instytut im. Jerzego Grotowskiego. |
29. | Osiński, Z. (1989). Grotowski i jego Laboratorium. PIW. |
30. | Otto, R. (2004). The myth of the birth of the hero: A psychological exploration of myth. Princeton University. |
31. | Pajor, K. (2004). Psychologia archetypów Junga. Eneteia. |
32. | Prokopiuk, J. (1976). Jung, czyli gnoza XX wieku. In C. G. Jung & J. Prokopiuk (Trans.), Archetypy i symbole, pp. 5–56. Czytelnik. |
33. | Ribi, A. (1993). The search for roots: C. G. Jung and the tradition of gnosis. Gnosis Archive Books. |
34. | Rosińska, Z. (1982). Jung. Wiedza Powszechna. |
35. | von Franz, M. L. (2021). Baśń o uwolnieniu kobiecości. Evviva L’Arte. |
36. | Voss, A. (2009). A methodology of the imagination. Eye of the Heart. A Journal of Traditional Wisdom, 3, 37–53. |
37. | Wójtowicz, A. (2006). Proszę pana, czy ten teatr jest jeszcze teatrem? “Tragiczne dzieje doktora Fausta według Christophera Marlowe’a.” In G. Ziółkowski, & J. Degler (Eds.), Misterium zgrozy i urzeczenia. Przedstawienia Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium (pp. 335–358). Wydawnictwo Instytut im. Jerzego Grotowskiego. |