Acta Iuris Stetinensis

Prawo do ochrony zdrowia jest jednym z podstawowych praw człowieka, które ze względu na swoją naturę przysługuje każdemu. Problematyka ta ma w Rzeczypospolitej Polskiej szczególne znaczenie związane jest bowiem z istotną sferą aktywności publicznych jednostek. W realizację prawa do ochrony zdrowia zaangażowane są zarówno środki publiczne, jak i jednostki sektora finansów publicznym. Formy prowadzenia działalności leczniczej są różne, nieograniczone wyłącznie do sfery prawa publicznego. Niemniej jednak rola podmiotów publicznych w tym zakresie jest wiodąca – najważniejszymi podmiotami prowadzącymi działalność leczniczą w Polsce są samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej oraz jednostki budżetowe. Z tego też względu należy uznać, że prawo do ochrony zdrowia i ochrona finansów publicznych są ściśle ze sobą związane. W konsekwencji nakłady finansowe wydatkowane na ochronę zdrowia muszą być przeznaczane w sposób celowy i oszczędny, rzutuje to bowiem na stabilność finansów publicznych. Uregulowania prawne w tym zakresie korelują z pojmowanym interesem społecznym i wartościami konstytucyjnymi. Na potrzeby podjętych badań wykorzystano przede wszystkim dogmatycznoprawną oraz analityczną metodę badawczą. Analizą objęto akty prawne oraz orzecznictwo. Dokonano także oceny poglądów literatury przedmiotu, w szczególności uwzględniono dorobek polskiej doktryny prawa finansowego.