Ekonomiczne Problemy Turystyki

27 lipca 2015 r. minęły 3 lata od wejścia w życie umowy o małym ruchu granicznym między obwodem kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej a Polską. Podstawowym celem umowy było wprowadzenie ułatwień w przekraczaniu granicy polsko-rosyjskiej przez mieszkańców strefy przygranicznej. Na podstawie umowy mieszkańcy terenów objętych jej zasięgiem mogą przekraczać granicę bez wiz, używając do tego celu wyłącznie dokumentu podróży potwierdzającego tożsamość oraz specjalnego zezwolenia na wielokrotne przekraczanie granicy (wydawanego początkowo na 2 lata, a po spełnieniu określonych warunków na kolejne 5 lat). Co ważne, ułatwienia te analogicznie dotyczą również obywateli państw trzecich zamieszkujących w strefie przygranicznej przez okres nie krótszy niż 3 lata. Wprowadzenie małego ruchu granicznego spowodowało wzrost zainteresowania lokalnej społeczności przekraczaniem pogranicza polsko-rosyjskiego, głównie w celach zakupowych oraz turystycznych, co jeszcze kilka lat temu (przed wejściem w życie umowy) znajdowało się poza zasięgiem możliwości podróżnych m.in. z powodu ograniczonego dostępu do rynku, wyższych kosztów transportu oraz utrudnień wizowych. Celem artykułu jest analiza ruchu bezwizowego na granicy polsko-rosyjskiej w kontekście wprowadzenia umowy o małym ruchu granicznym, a także próba oceny wpływu funkcjonowania umowy o małym ruchu granicznym na rozwój turystyki zakupowej w strefie przygranicznej.