Studia i Prace WNEiZ US

Vorher: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Studia i Prace WNEiZ


ISSN: 2450-7733     eISSN: 2300-4096    OAI    DOI: 10.18276/sip.2017.47/2-05
CC BY-SA   Open Access 

Liste der Ausgaben / nr 47/2 2017
Chłonność demograficzna jako kategoria wykorzystywana w procesie planowania zrównoważonej polityki przestrzennej gminy

Autoren: Piotr Idczak
Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu

Karol Mrozik
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
Schlüsselbegriffe: chłonność demograficzna rozbieżność demograficzna planowanie przestrzenne suburbanizacja rozwój zrównoważony gmina Dopiewo
Veröffentlichungsdatum der gesamten Ausgabe:2017
Seitenanzahl:12 (55-66)
Klasyfikacja JEL: R10 R14 R23 R52
Cited-by (Crossref) ?:

Abstract

Proces planowania przestrzennego w gminach powinien odbywać się z pełnym poszanowaniem zasady rozwoju zrównoważonego. Na obszarach będących pod silnym odziaływaniem procesu suburbanizacji proces ten często przyjmuje charakter spontaniczny i prowadzi do decyzji, które skutkują nadpodażą gruntów przeznaczonych na inwestycje w stosunku do racjonalnych potrzeb. Analizując przykład planowania przestrzennego w gminie Dopiewo z wykorzystaniem demograficznych wskaźników oceny zagospodarowania przestrzeni, potwierdzono powyższe twierdzenie i wykazano, że planowanie przestrzenne w niedostatecznym stopniu uwzględnia zasady rozwoju zrównoważonego i trwałego.
herunterladen

Artikeldatei

Bibliographie

1.Borys, T. (2011). Zrównoważony rozwój – jak rozpoznać ład zintegrowany. Problemy Ekorozwoju, 6 (2), 75–81.
2.Domański, R. (2006). Geografia ekonomiczna. Ujęcie dynamiczne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
3.Drzazga, D. (2012). Polityka przestrzenna i podejście terytorialne, a koncepcja zrównoważonego rozwoju. Handel Wewnętrzny, numer specjalny (lipiec–sierpień), 2, 30–38.
4.Feltynowski, M. (2016). Unsustainable Spatial Planning – The Example of Communities of the Central Region. Research Papers of Wrocław University of Economics, 418, 52–60.
5.Fogel, P. (2012). Wskaźniki oceny polityki i gospodarki przestrzennej w gminach. Biuletyn KPZK, 250, 8–260.
6.Fogel, P., Kistowski, M. (2005). Kryteria pojemności przestrzennej dla potrzeb planowania przestrzennego w świetle strategii dla środowiska miejskiego. Człowiek i Środowisko, 29, 51–68.
7.Idczak, P., Mrozik, K. (2016). Peryurbanizacja w Poznańskim Obszarze Metropolitalnym. Studia i Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania US, 64 (2), 243–254.
8.Jewtuchowicz, A. (2013). Terytorium i współczesne dylematy jego rozwoju. Łódź: Wyd. UŁ.
9.Kowalewski, A., Mordasewicz, J., Osiatyński, J., Regulski, J., Stępień, J., Śleszyński, P. (2014). Ekonomiczne straty i społeczne koszty niekontrolowanej urbanizacji w Polsce – wybrane fragmenty raportu. Samorząd Terytorialny, 4 (280), 5–21.
10.Mierzejewska, L. (2015). Rozwój zrównoważony w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w Polsce. Biuletyn KPZK, 257–258, 96–118.
11.Mrozik, K. (2013). Zmiany jakości życia mieszkańców w gminie wiejskiej podlegającej suburbanizacji. Prace Naukowe UE we Wrocławiu, 320, 91–101.
12.Mrozik, K. (2015). Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego jako element monitoringu rozwoju lokalnego. Studia i Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania Uniwersytetu Szczecińskiego, 42 (2), 149–160.
13.Mrozik, K., Bossy, M., Zaręba, K. (2012). Polityka przestrzenna gmin wiejskich na tle zmian zagospodarowania przestrzennego wynikających z suburbanizacji. Ochrona Środowiska, 14, 761–771.
14.Mrozik, K., Idczak, P. (2015). Suburbanizacja w wybranych gminach wiejskich Bydgosko-Toruńskiego Obszaru Metropolitalnego. Studia i Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania US, 42 (2), 181–194.
15.Mrozik, K., Wiśniewska, A. (2013). Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego jako instrument zarządzania procesem suburbanizacji na terenach wiejskich na przykładzie obrębu geodezyjnego Skórzewo. Ochrona Środowiska, 15, 2126–2141.
16.Oh, K., Jeong, Y., Lee, D., Lee, W, Choi, J. (2005). Determining Development Density Using the Urban Carrying Capacity Assessment System. Landscape and Urban Planning, 73, 1–15.
17.Rees, W., Wackernagel, M. (1996). Urban Ecological Footprints: Why Cities Cannot be Sustainable – And Why They are a Key to Sustainability. Environmental Impact Assessment Review, 16 (4–6), 223–248.
18.Śleszyński, P. (2015). Błędy polskiej polityki przestrzennej i krajobrazowej oraz propozycje ich naprawy. Problemy Ekologii Krajobrazu, XL, 27–44.
19.Tole, L. (2004). A Quantitative Investigation of the Population-Land Inequality-Land Clearance Nexus. Population and Environment, 26 (2), 75–106.
20.Uchwała nr 239 Rady Ministrów z 13.12.2011 w sprawie przyjęcia Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030, Monitor Polski, poz. 252.
21.Uchwała nr XVI/226/2016 Rady Gminy Dopiewo z 29.02.2016 w sprawie uchwalenia Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Dopiewo.
22.Woźniak, M. (2011). Zrównoważony rozwój jako strategia definiująca nowoczesne gospodarowanie przestrzenią w Polsce (aspekty prawne). Ekonomia i Prawo, 7 (1), 129–144.
23.Zaucha, J., Brodzicki, T., Ciołek, D., Komornicki, T., Mogiła, Z., Szlachta, J., Zaleski, J. (2015). Terytorialny wymiar wzrostu i rozwoju, Warszawa: Difin.
24.Zbierska, A., Zydroń, A., Szczepański, P. (2015). Analiza porównawcza wskaźników ładu przestrzennego na poziomie gminy. Studia i Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania Uniwersytetu Szczecińskiego, 40 (2), 189–200. DOI: 10.18276/sip.2015.40/2-15.