Studia i Prace WNEiZ US

Ранее: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Studia i Prace WNEiZ


ISSN: 2450-7733     eISSN: 2300-4096    OAI    DOI: 10.18276/sip.2017.48/3-30
CC BY-SA   Open Access 

Список вопросов / nr 48/3 2017
Wpływ zasobów ludzkich dla nauki i techniki na aktywność innowacyjną regionów państw „Nowej 13”

Авторы: Marek Szajt
Politechnika Częstochowska
Ключевые слова: innowacyjność zasoby ludzkie dla nauki i techniki model przestrzenno- -czasowy indywidualizacja region
Data publikacji całości:2017
Количество страниц:12 (369-380)
Klasyfikacja JEL: C21 O30
Cited-by (Crossref) ?:

Абстракт

Innowacyjność jest traktowana jako źródło sukcesu działalności gospodarczej. Jej poziom mierzony różnymi sposobami wykorzystuje się także w analizach porównawczych. W niniejszym tekście jako cel przyjęto analizę wpływu zasobów ludzkich dla nauki i techniki (HRST) na aktywność innowacyjną. W badaniu zastosowano model przestrzenno-czasowy wykorzystujący mechanizm korekty błędem. Jako bazę obliczeniową wykorzystano dane Eurostatu dla lat 1999–2012 zgromadzone dla 58 regionów trzynastu państw przyjętych do Unii Europejskiej po roku 2000. W modelu zaimplementowano indywidualizację parametrów dla zmiennej określającej zasoby ludzkie dla nauki i techniki. Dzięki temu otrzymano oceny indywidualnego wpływu (HRST) na badaną aktywność innowacyjną. Okazuje się, że odpowiedni poziom HRST umożliwia szybszy wzrost aktywności innowacyjnej. Z kolei zbyt niski powoduje pozostanie w tyle danego regionu.
Скачать файл

Файл статьи

Библиография

1.Baruk, J. (2004). Innowacje a rozwój gospodarczy. Problemy Jakości, 7, 22–31.
2.Budziński, F. (1996). Ekonomika innowacji technicznych. Kraków: Politechnika Krakowska.
3.Fagerberg, J., Srholec, M. (2008). National innovation systems, capabilities and economic development. Research Policy, 37, 1417–1435.
4.Furman, J.L., Porter, M.E., Stern, S. (2000). The Determinants of National Innovative Capacity. NBER Working Paper No. 7876.
5.Griliches, Z. (1990). Patent Statistics as Economic Indicators: A Survey. Journal of Economic Literature, 28, 1661–1707.
6.Grupp, H. (2007). Typology of science and technology indicators. W: H. Hanusch, A. Pyka (red.), Elgar companion to neo-Schumpeterian economics (s. 503–524). Edward Elgar Publishing Ltd.
7.Janasz, W., Kozioł, K. (2007). Determinanty działalności innowacyjnej przedsiębiorstw. Warszawa: PWE.
8.Mowery, C.D., Rosenberg, N. (1989). Technology and the Pursuit of Economic Growth. Cambridge University Press.
9.Ostraszewska, Z., Tylec, A. (2016). Nakłady na innowacje a poziom innowacyjności polskiej gospodarki. W: S. Kowalska, J. Rubik (red.), Zarządzanie kosztami przedsiębiorstwa w kontekście społecznej odpowiedzialności biznesu (s. 189–199). Częstochowa: Wydawnictwo Wydziału Zarządzania Politechniki Częstochowskiej.
10.Pomykalski, A. (1997). Innowacje. Łódź: Politechnika Łódzka.
11.Schumpeter, J.A. (1995). Kapitalizm, socjalizm, demokracja. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
12.Stawasz, E. (1990). Innowacje a mała firma. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
13.Szajt, M. (2006). Modeling of State Innovativeness Based on Space-time Models. Dynamic Econometric Models, 7, 231–238.
14.Zawada, M., Herbuś, I. (2014). Innowacje drogą do zintensyfikowania rozwoju województw. Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Zarządzanie, 14, 35–45.