Studia Językoznawcze

Pojęcie kompetencji różnojęzycznej oraz postulaty jej systemowego rozwijania obecne są na gruncie glottodydaktyki od ponad ćwierć wieku, niemniej jednak koncepcje ich realizowania pozostają wciąż na marginesie praktyki dydaktycznej. Z tego względu w artykule opisano zmiany w myśleniu o edukacji językowej – od koncepcji wielojęzyczności (multilingualism) do koncentracji na kształceniu kompetencji różnojęzycznej i różnokulturowej (plurilingual and pluricultural competence) oraz przybliżono kluczowe koncepcje dydaktyczne w zakresie jej rozwijania (np. technika siedmiu sit, model SMART). W części aplikacyjnej artykułu przedstawiono sposoby rozwijania strategii prowadzących do pełniejszego wykorzystywania potencjału językowego przez jednostkę oraz przykłady aktywności służących temu celowi. Prezentowane rozwiązania powstały z myślą o osobach rozpoczynających naukę języka polskiego jako obcego, a sposoby wykonania proponowanych zadań stanowią ilustrację dla przedstawianych w artykule tez i postulatów. W odniesieniu do przeprowadzonych badań omówiono także czynniki wpływające na efektywność wnioskowania międzyjęzykowego oraz umiejętności budowania wiedzy na temat systemu gramatycznego nowego języka w oparciu o dostarczone wskazówki. Kompetencja różnojęzyczna jest bowiem konstruktem wysoce zindywidualizowanym i zależnym od znajomości innych języków obcych, świadomości metakognitywnej oraz wcześniejszych doświadczeń edukacyjnych, co stanowi dodatkowy argument przemawiający za wprowadzaniem aktywności ją rozwijających w ramach kształcenia językowego – także na gruncie glottodydaktyki polonistycznej.