Studia Językoznawcze

Artykuł jest próbą pragmalingwistycznej analizy uwodzenia traktowanego jako celowe działanie komunikacyjne. Materiał pochodzi z internetowych poradników dla mężczyzn. Jego analiza pokazuje, że istnieje kilka pragmatycznych warunków skuteczności niezbędnych do tego, aby mówić o uwodzeniu. Należą do nich: warunek stosowności kontekstowej, adekwatność wypowiedzi do sytuacji, wiarygodność nadawcy i warunek szczerości. Ważne jest także świadome posługiwanie się komunikacją niewerbalną, polegające na umiejętnym stosowaniu mimiki oraz ruchów i postawy ciała. Proces uwodzenia został w artykule podzielony na dwie fazy, z których każda charakteryzuje się występowaniem w niej innych aktów mowy. W fazie pierwszej mamy do czynienia z aktem pytania, którego celem nie jest jednak otrzymanie odpowiedzi, ale skuteczne nawiązanie kontaktu. Faza druga polega natomiast na prawieniu komplementów, w których najważniejsze jest to, aby były przekonujące. W tym celu stosuje się szereg strategii komunikacyjnych, podnoszących wiarygodność. W dalszym stadium kontaktu nadawca posługuje się aktem propozycji, który umożliwia mu kontrolowanie przebiegu interakcji.