Colloquia Theologica Ottoniana

Zasadniczym celem artykułu jest ukazanie wartości diakonii dla owocności nowej ewangelizacji. Odpowiedzi na tak postawiony cel szukano w czterech etapach. Najpierw określono naturę diakonii. Jest ona służbą człowieka innym realizowaną w wymiarze nadprzyrodzonym poprzez dzieło apostolatu, a w wymiarze przyrodzonym na drodze dobroczynnej pomocy. Drugim etapem analiz było zaprezentowanie przymiotów świadczącego diakonię. Aby diakonia była efektywna, świadczący ją winien się odznaczać mądrością i pełnią Ducha Świętego, a w udzielaniu pomocy potrzebującemu powinien kierować się serdecznością, dobrocią, cierpliwością i nade wszystko umiłowaniem Boga. Kolejnym etapem analiz było odsłonięcie istoty nowej ewangelizacji. Stanowi ją przepowiadanie orędzia ewangelicznego z nowym zapałem apostolskim przy użyciu nowych metod jego przekazu zrozumiałych dla współczesnego słuchacza i z nową wyrazistością. Ustalenie natury i sposobu realizacji diakonii oraz odsłonięcie istoty nowej ewangelizacji pozwoliło w czwartym etapie ukazać wartość diakonii w procesie owocnego oddziaływania nowej ewangelizacji. Ta wartość jest niezaprzeczalna. Gdy ewangelizacyjna postawa głosiciela ostanie wzmocniona diakonią z jego strony, to przekaz przez niego orędzia ewangelicznego staje się owocniejszy.