Studia Paradyskie

Mit nowego człowieka to motyw obecny we wszystkich epokach. Religia, filozofia, polityka, literatura, sztuka, nauka postrzegają nowego człowieka jako jednostkę doskonałą, bohatera lub charyzmatycznego przywódcę nowej ludzkości, wyzwolonej od wszelkiego zła. W drugiej połowie XIX wieku rewolucyjna koncepcja wolności jednostki przekształca się w wizję kolektywną, wizję rasy dominującej, złożonej ze „zwykłych” ludzi połączonych wspólnym doświadczeniem. Kwestia podmiotowości odzyskuje znaczenie fundamentalne dla myśli humanistycznej w drugiej połowie XX wieku, między innymi dzięki refleksjom zaproponowanym przez teorię feministyczną. Feminizm trzeciofalowy uwypuklił problem intersekcjonalności i odklejenia od rzeczywistych, codziennych problemów kobiet, ale zaproponował także strategie możliwych zmian dla mężczyzn. Teoretyczki i pisarki takie jak bell hooks czy Virginie Despentes przekonują, że mężczyźni mogą odzyskać tereny, z których patriarchat ich wypchnął- samopoznanie, kontakt z własnymi uczuciami, zaangażowanie w praktyki troski. Virginie Despentes w eseju Teoria King Konga wskazuje, że patriarchat to system polityczny, który wpływa na wszystkich członków społeczeństwa. Mężczyźni wykazują się dogłębnym niezrozumieniem tego centralnego aspektu nadającego formę i treść ich tożsamości i zmusza ich do zachowywania się w określony sposób, bez względu na ich osobowościowe potrzeby. Virginie Despentes w Teorii King Konga i Sandro Veronesi w powieści Koliber, używając różnych metodologi, diagnozują te same problemy i proponują podobne rozwiązania, podejmują próbę nakreślenia sylwetki „nowego człowieka”. Postulują nowy porządek społeczny oparty na potrzebach i predyspozycjach jednostki, nie poddającej się wymogom płciowego performance’u. Veronesi stawia w centrum swojej narracji praktyki troski jako element kluczowy dla nowej męskości. „Nowy człowiek” jawi się jako byt androgyniczny, potrafiący połączyć troskę o innych z zasadą przyjemności.