1. | Badmington, N. (2003). Theorizing Posthumanism. Cultural Critique, 53, 10–27. |
2. | Badmington, N. (2006). Cultural Studies and the Posthumanities. W: G. Hall, C. Birchall (red.), New Cultural Studies: Adventures in Theory (s. 260–272). Edinburgh: Edinburgh University Press. |
3. | Bakke, M. (2015). Bio-transfiguracje. Sztuka i estetyka posthumanizmu. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM. |
4. | Barad, K. (2012). Posthumanistyczna performatywność: ku zrozumieniu, jak materia zaczyna mieć znaczenie. W: A. Gajewska (red.), Teorie wywrotowe. Antologia przekładów (s. 323–360). Poznań: Wydawnictwo Poznańskie. |
5. | Bielik-Robson, A. (2017). Nowa Humanistyka: w poszukiwaniu granic. Teksty drugie, 1, 146–162. |
6. | Bińczyk, E. (2018). Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. |
7. | Braidotti, R. (2002). Metamorphoses: Towards a Materialist Theory of Becoming. United Kingdom: Polity Cambridge. |
8. | Braidotti, R. (2009). Podmioty nomadyczne. Ucieleśnienie i różnica seksualna w feminizmie współczesnym. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne. |
9. | Braidotti, R. (2014). Po człowieku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. |
10. | Braidotti, R. (2018a). Posthumanistyczna podmiotowość relacyjna i polityka afirmatywna. Pobrane z: http://machinamysli.org/wp-content/uploads/2019/01/Braidotti_Podmiotowo%C5 %9B%C4%87-relacyjna.pdf (04.01.2021). |
11. | Braidotii, R. (2018b). Ku posthumanistyce. Pobrane z: http://machinamysli.org/wp-content/uplo ads/2019/01/Braidotti_Ku-posthumanistyce.pdf (04.01.2021). |
12. | Braidotti, R. (2018c). Postludzkie, arcyludzkie. Ku nowej ontologii procesualnej. Pobrane z: http://machinamysli.org/wp-content/uploads/2019/01/Braidotti_Postludzkie-arcyludzkie.pdf (04.01.2021). |
13. | Braidotti, R. (2020). Cztery tezy na temat feminizmu po człowieku. Avant, 11 (3). Pobrane z: http://avant.edu.pl/wp-content/uploads/R_Braidotti_Cztery_tezy.pdf (05.02.2021). |
14. | Derra, A. (2010). CIAŁO – KOBIETA – RÓŻNICA w nomadycznej teorii podmiotu Rosi Braidotti. W: A. Kiepas, E. Struzik (red.), Terytorium i peryferia cielesności. Ciało w dyskursie filozoficznym (s. 449–469). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. |
15. | Derrida, J. (1993). Kres człowieka. W: J. Derrida (red.), Pismo filozofii (s. 151–187). Kraków: Wydawnictwo Inter Esse. |
16. | Derrida, J. (2011). O gramatologii. Łódź: Wydawnictwo Officyna. |
17. | Ferrando, F. (2019). Philosophical Posthumanism. London: Bloomsbury Academic. |
18. | Ferrando, F. (2016). Posthumanizm, transhumanizm, antyhumanizm, metahumanizm oraz nowy materializm. Różnice i relacje. Rocznik lubuski, 42 (2), 13–26. |
19. | Foucault, M. (2006). Słowa i rzeczy. Archeologia nauk humanistycznych. Gdańsk: Wydawnictwo słowo/obraz terytoria. |
20. | Haraway, D. (2003). Manifest cyborgów: nauka, technologia i feminizm socjalistyczny lat osiemdziesiątych. Przegląd filozoficzno-literacki, 1 (3), 49–87. |
21. | Hassan, I. (1997). Prometheus as Performer: Toward a Posthumanist Culture?. The Georgia Review, 31 (4), 830–850. |
22. | Hayles, K. (1999). How We Became Posthuman. Chicago: The University of Chicago Press. |
23. | Hayles, K. (2012). W stronę ucieleśnionej wirtualności. Sztuka i Filozofia, 41, 127–152. |
24. | Heidegger, M. (1977). List o humanizmie. W: K. Michalski (red.), Budować, mieszkać, myśleć: eseje wybrane (s. 76–127). Warszawa: Wydawnictwo Czytelnik. |
25. | Irigaray, L. (1995). The Question of the Other. Yale French Studies, 87, 7–19. |
26. | Merleau-Ponty, M. (2001). Fenomenologia percepcji. Warszawa: Wydawnictwo Aletheia. |
27. | Miś, A. (1994). O genezie współczesnego antyhumanizmu. W: B. Banasiak (red.), Derridiana (s. 21–56). Kraków: Wydawnictwo Inter Esse. |
28. | Rogowska-Stangret, M. (2016). Ciało – poza Innością i Tożsamością. Gdańsk: Wydawnictwo słowo/obraz terytoria. |
29. | Rolewski, J. (2017). Husserlowskie pojęcie świata przeżywanego (Lebenswelt). Ruch filozoficzny, 73 (3), 181–186. |
30. | Taylor, Ch. (2006). Humanizm i nowoczesna tożsamość. W: K. Michalski (red.), Człowiek w nauce współczesnej. Rozmowy w Castel Gandolfo (s. 123 – 173). Kraków: Wydawnictwo Znak. |