Abstract
Zabezpieczenie dowodów „w niezbędnym zakresie” nie oznacza, że spośród dostępnych dowodów oskarżyciel może wybiórczo zabezpieczyć tylko niektóre, uznając dowolnie jedynie pewien ograniczony ich zasób za dostateczny, niezależnie od tego czy obiektywnie wyczerpuje on możliwości śledcze, czyniąc sprawę dostatecznie wyjaśnioną i gotową do wniesienia oskarżenia. Podkreślić należy, iż rzeczą sądu meriti jest weryfikacja wartości zgromadzonego w toku śledztwa materiału dowodowego, przy czym zasadniczo winien on być wystarczający do wydania wyroku. Nie ulega wątpliwości, że w określonym układzie okoliczności może ujawnić się potrzeba uzupełnienia dowodów przez sąd. Sytuacja tego rodzaju nie zmienia jednak faktu, że zebranie dowodów w sposób umożliwiający sądowi wydanie orzeczenia (w prostych sprawach o małym zakresie dowodów – w pierwszym terminie rozprawy) – czyli dokonanie oceny, czy w konkretnej sytuacji został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on przestępstwo (art. 297 § 1 pkt. 1 k.p.k.) – jest powinnością organów postępowania przygotowawczego.
