Studia i Prace WNEiZ US

Vorher: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Studia i Prace WNEiZ


ISSN: 2450-7733    OAI    DOI: 10.18276/sip.2018.51/2-07
CC BY-SA   Open Access 

Liste der Ausgaben / nr 51/2 2018
Mentoring z perspektywy rozwoju kompetencji twórczych

Autoren: Agata Pietroń-Pyszczek
Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu

Robert Golej
Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu
Schlüsselbegriffe: mentor kreatywność potencjał ludzki czynniki innowacyjności
Data publikacji całości:2018
Seitenanzahl:10 (77-86)
Klasyfikacja JEL: O15 J24 M54
Cited-by (Crossref) ?:

Abstract

Artykuł odnosi się do problemu zwiększania potencjału twórczego pracowników jako wyzwania stojącego przed organizacjami, które poszukują źródeł wzrostu swojej innowacyjności. Założono przy tym, że wzrost potencjału twórczego stanowi interes większości osób aktywnych zawodowo, ponieważ zwiększa ich zatrudnialność. W opracowaniu wskazano na mentoring jako narzędzie rozwijania kompetencji twórczych oraz warunki, jakie powinny być spełnione, by relacja między mentorem a protegowanym przyczyniła się do osiągnięcia zamierzonych celów rozwojowych. Wskazuje się tu, że proces rozwoju tych specyficznych kompetencji wymaga doboru odpowiednich form (odmian) mentoringu.
herunterladen

Artikeldatei

Bibliographie

1.Clutterbuck, D., Megginson, D. (2011). Mentoring Executives and Directors. New York: Routledge.
2.Dereń, A.M., Skonieczny, J. (2016). Zarządzanie twórczością organizacyjną. Podejście procesowe. Warszawa: Difin.
3.Filipowicz, G. (2014). Zarządzanie kompetencjami. Perspektywa firmowa i osobista. Warszawa: Wolters Kluwer.
4.Gableta, M. (2003). Człowiek i praca w zmieniającym się przedsiębiorstwie. Wrocław: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu.
5.Krzyminiewska, G. (2016). Mentoring w podmiotach ekonomii społecznej. Studia i Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania Uniwersytetu Szczecińskiego, 44/3, 23–31.
6.Lipka, A. (2012). Wybrane teorie twórczości – wnioski dla kształtowania kreatywnego kapitału ludzkiego. Studia Ekonomiczne – Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, 83, 11–35.
7.Marzec, I., Wronka, M. (2012). Mentoring jako czynnik organizacyjnego uczenia się. Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Bankowej we Wrocławiu, 30, 127–147.
8.Nęcka, E. (2001). Psychologia twórczości. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
9.Nęcka, E., Sowa, J. (2005). Człowiek – umysł – maszyna. Rozmowy o twórczości i inteligencji. Kraków: Wydawnictwo Znak.
10.Oleksyn, T. (2006). Zarządzanie kompetencjami. Teoria i praktyka. Kraków: Oficyna Ekonomiczna.
11.Pietroń-Pyszczek, A. (2010). Innowacyjność pracowników i możliwości jej spożytkowania w sferze zarządzania. W: H. Bieniok, T. Kraśnicka (red.), Innowacje w zarządzaniu przedsiębiorstwem oraz instytucjami sektora publicznego (s. 161–166). Katowice: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Katowicach.
12.Pocztowski, A. (2008). Zarządzanie zasobami ludzkimi. Strategie – procesy – metody. Wydanie drugie zmienione. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
13.Thomas, N. (red.) (2009). Kreatywność i innowacje według Johna Adaira. Kraków: Wolters Kluwer.
14.Tokarz, A. (2005). Dynamika procesu twórczego. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
15.Waszczak, S. (2013). Pojęcie aktywności twórczej. W: A. Lipka, S. Waszczak, A. Winnicka-Wejs (red.), Aktywność twórcza a pracoholizm. Jak utrzymać kapitał kreatywności pracowników (s. 21–25). Warszawa: Difin.
16.Wojtczuk-Turek, A. (2010). Rozwijanie kompetencji twórczych. Warszawa: Oficyna Wydawnicza SGH.