Acta Iuris Stetinensis

Problematyka kompetencji przewodniczącego rady gminy nie była zbyt często w nauce analizowana. Celem artykułu było rozróżnienie takich pojęć jak zadanie i kompetencja przewodniczącego rady gminy, jak też wykazanie, że w przedmiotowym zakresie ustawowa regulacja jest fragmentaryczna, a nie całościowa. W opracowaniu tym postawiono hipotezę o dopuszczalności uzupełnienia kompetencji przewodniczącego organu stanowiącego gminy normami statutowymi danej jednostki samorządu. Podstawową metodą badawczą była dogmatyczna metoda badań polegająca na analizie obowiązującego stanu prawnego, orzecznictwa oraz poglądów doktryny. Pomocniczo skorzystano z metody empirycznej obejmującej analizę wybranych statutów gmin. Na podstawie przeprowadzonych badań należy stwierdzić, że organy nadzoru najczęściej stosowały wykładnię zawężającą zakres regulacji uprawnień przewodniczących. Taka restrykcyjna wykładnia była nie do pogodzenia z władztwem statutowym rad gmin i tym samym zawsze tam, gdzie zachodzi taka potrzeba, kompetencje przewodniczącego rady gminy powinny być dostosowane do lokalnych warunków, np. w zakresie przyznania prawa inicjatywy uchwałodawczej. Ponadto sam ustawodawca w wielu przepisach ustawowych przyznał różnorodne kompetencje przewodniczącym rad gmin, niekiedy w żadnej mierze niezwiązane z prowadzeniem obrad tej rady lub organizowaniem jej pracy. Przeprowadzona w tym opracowaniu analiza doprowadziła do przyjęcia za słuszną hipotezę, zgodnie z którą prawidłowa wykładnia art. 19 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym powinna prowadzić do uznania, że zawarta w tym przepisie norma prawna określiła jedynie zadania przewodniczącego organu stanowiącego gminy, kompetencje zaś niezbędne do ich wykonywania powinien przede wszystkim określić statut danej jednostki samorządu terytorialnego.