Acta Iuris Stetinensis

Wcześniej: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Acta Iuris Stetinensis


ISSN: 2083-4373    OAI    DOI: 10.18276/ais.2018.22-08
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  ERIH PLUS

Lista wydań / 2/2018 (22)
Głos w dyskusji

Autorzy: Michał Smętkowski
Prokuratura Rejonowa w Lesznie
Data publikacji całości:2018
Liczba stron:3 (115-117)
Cited-by (Crossref) ?:
Liczba pobrań ?: 323

Abstrakt

W projekcie przepisów prawnych, przygotowanych przez działający przy Mieście Lesznie Zespół, którego autor niniejszego głosu był członkiem, mających na celu zwalczanie tzw. dopalaczy zaproponowano wprowadzenie rozdziału 6b pt.: „Zwalczanie środków zastępczych przez jednostki samorządu terytorialnego”. W rozdziale tym umieszczono nowy typ wykroczenia wskazany w art. 52b ust. 1 o następującej treści: „Kto w ramach lub pod pozorem prowadzenia działalności gospodarczej udziela innej osobie środki zastępcze służące do odurzania człowieka, zwłaszcza sugerując jednocześnie inne ich właściwe przeznaczenie, podlega karze grzywny do 100 000 zł”. Ustęp drugi regulacji wskazuje iż: „Usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo są karalne”. Z kolei w ustępie trzecim wskazano, iż: „Tej samej karze podlega, kto nie stosuje się do nakazu określonego w art. 52c oraz nakazu określonego w art. 27c pkt 2 Ustawy z dnia 14 marca 1985r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej”. Poniżej pragnę przedstawić kilka argumentów przemawiających za wskazanym uregulowaniem proponowanego wykroczenia oraz omówić niektóre znamiona ustawowe tego czynu.
Pobierz plik

Plik artykułu