Abstrakt
Celem opisanych w artykule badań jest analiza sylaby w języku lardil, używanym przez mieszkańców północnej Australii, aby wykazać, jak wygląda struktura możliwych zbitek spółgłoskowych, jak również minimalne słowo w tym języku. Dane poddane analizie pochodzą ze słownika języka lardil przygotowanego przez Kena Hale. Metodologia badań została oparta o teorię optymalności, która poprzez zastosowanie rankingu ograniczeń wyjaśnia szereg procesów fonologicznych, które mają miejsce w języku. Procesy, które są analizowane w artykule to, m.in., tworzenie słów posiadających dwie mory lub redukcja takich spółgłosek w wygłosie sylaby, które nie spełniają zasad fonotaktyki języka lardil. Wyniki badań pokazują, że teoria optymalności nie zawsze w sposób adekwatny wyjaśnia działanie procesów fonologicznych w języku lardil. W badaniu napotkano zjawiska fonologiczne, które w wyniku analizy z zastosowaniem teorii optymalności, nie uzyskują jednoznacznej odpowiedzi jeśli chodzi o tzw. “kandydatów wygrywających”. W kilku przypadkach zastosowana teoria udowadniała, że w języku lardil obowiązującą realizację fonologiczną stanowi “kandydat”, który jest niezgodny z formą stosowaną przez rodzimych użytkowników tego języka. W innych przypadkach zaobserwowano, że teoria optymalności wskazuje na dwie przeciwstawne formy, które powinny obowiązywać w tym języku, podczas gdy rodzimi użytkownicy języka (w oparciu o słownik języka lardil) stosują tylko jedną z tych realizacji fonologicznych. Wniosek z przeprowadzanego badania skłania do dalszych prac nad teorią optymalności polegającą na rozbudowie i/lub modyfikacji jej fundamentalnych zasad tak, aby mogła mieć zastosowanie do analizy szerszej liczby języków świata.