Autobiografia Literatura Kultura Media

Janusz Korczak doceniał dziecięce biografie, publikował je na łamach redagowanego przez siebie pisma „Mały Przegląd”. Z dzisiejszego punktu widzenia niektóre z tych dzienników/wspomnień absolutnie nie powinny zostać opublikowane. Naruszały one prywatność dzieci, zarówno twórców pamiętników, jak i opisywanych przez nich kolegów. Warto w kontekście publikacji w „Małym Przeglądzie” zastanowić się, na ile słowa Korczaka o „prawie do milczenia” i „szacunku dla dziecięcych sekretów” były przez niego samego przestrzegane. Korczak wymagał od korespondentów pisania bezwzględnej prawdy, także w przypadku pamiętników i czasem ich prawdziwość weryfikowano. Stanowczy nakaz pisania absolutnej prawdy, skróty czynione przez redakcję zmieniające meritum wypowiedzi, skłaniają do zastanowienia się, komu miały służyć teksty autobiograficzne. Niektóre autobiografie, wskazują na to, że dobierano je tak, aby służyły tezom wychowawczym Korczaka czy wpisywały się w syjonistyczny model formowania „nowego człowieka”. W autobiografiach i wspomnieniach, w większym stopniu niż w listach widoczna jest wychowawcza linia „Małego Przeglądu”. Chciałabym zatem postawić tu tezę, że niektóre z nich były w pewnym stopniu wykorzystywane w sposób instrumentalny, mimo szczytnych oświadczeń Korczaka.