Autobiografia Literatura Kultura Media

ISSN: 2353-8694    OAI    DOI: 10.18276/au.2015.1.4-15
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  CEEOL  ERIH PLUS

Lista wydań / nr 1 (4) 2015
Kryminalne gry z czytelnikiem

Autorzy: Julia Poświatowska
Uniwersytet Szczeciński
Słowa kluczowe: literatura kryminalna kategoria gry proces lektury czytelnik
Data publikacji całości:2015
Liczba stron:13 (219-231)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Praca stanowi analizę najnowszej publikacji Mariusza Kraski Prosta sztuka zabijania. Figury czytania kryminału poświęconej opisowi różnych modeli oddziaływania literatury kryminalnej na czytelnika, a przede wszystkim doświadczeniu czytania dla przyjemności. Rozpatrując proces czytania jako swoistą strategiczną grę między czytelnikiem a autorem i tekstem, Kraska analizuje potencjalne scenariusze kryminalnych lektur, które prezentuje przy użyciu figur uzależnienia, uwodzenia, śledzenia i interpretacji. Tekst gdańskiego badacza to próba stworzenia kompleksowej analizy kategorii gry w kontekście gatunku powieści kryminalnej, stanowiąca nowatorskie spojrzenie na ten gatunek literatury.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Atwood Margaret, Morderstwo w ciemności. W: tejże, Morderstwo w ciemności, przeł. Anna Żukowska-Maziarska, Bellona, Warszawa 2009.
2.Balcerzan Edward, Powracająca fala autobiografizmu. W: tegoż, Kręgi wtajemniczenia. Czytelnik. Badacz. Tłumacz. Pisarz, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1982.
3.Caillois Roger, Powieść kryminalna. W: tegoż, Odpowiedzialność i styl. Eseje, przeł. Jan Błoński, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1967.
4.Caillois Roger, Gry i ludzie, przeł. Anna Tatarkiewicz, Maria Żurawska, Oficyna Wydawnicza Volumen, Warszawa 1997.
5.Culler Jonathan, Konwencja i oswojenie, przeł. Ignacy Sieradzki. W: Znak, styl, konwencja, wybór i wstęp Michał Głowiński, Czytelnik, Warszawa 1977.
6.Druga złota era powieści kryminalnej – wywiad z Mariuszem Kraską, http://zbrodniawbibliotece.pl/pogawedki/3744,drugazlotaerapowiescikryminalnej-wywiadzmariuszemkraska/.
7.Eco Umberto, Apokaliptycy i dostosowani. Komunikacja masowa a teorie kultury masowej, przeł. Piotr Salwa, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2010.
8.Głowiński Michał, Cztery typy fikcji narracyjnej. W: Teoretycznoliterackie tematy i problemy, red. Janusz Sławiński, Ossolineum, Wrocław 1986.
9.Hanuszewska Elżbieta, Konwencja autobiografizmu w powieściach kryminalnych Joanny Chmielewskiej, „Acta Universitatis Nicolai Copernici. Filologia Polska” nr 60 (2004), s. 113–141.
10.Kraska Mariusz, Prosta sztuka zabijania. Figury czytania kryminału, Fundacja Terytoria Książki, Gdańsk 2013.
11.Martuszewska Anna, Radosne gry. O grach/zabawach literackich, Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2007.
12.Merivale Patricia, Sweeney Susan E., The Game’s of Afoot. On the Trail of the Metaphysical Detective Story. W: Detecting Texts. The Metaphysical Detective Story from Poe to Postmodernism, red. Patricia Merivale, Susan E. Sweeny, University of Pennsylvania Press, Philadelphia 1999.
13.Moczkodan Rafał, Gry z czytelnikiem według Stefana Themersona, czyli o lekturze „Wykładu profesora Mmaa”. W: Gry z czytelnikiem. Między konwencją a strategią, red. Maria Jakitowicz, Rafał Moczkodan, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2001.
14.Suits Bernard, Grasshopper: Games, Life and Utopia, Broadview Press, Toronto 1978.
15.Stadnik Małgorzata, Autobiografizm jako cecha gatunkowa oraz komunikacyjna literatury popularnej na przykładzie twórczości Joanny Chmielewskiej, „Autobiografia. Literatura. Kultura. Media”
16.2014, nr 1 (2), s. 207–219.
17.Swoboda Tomasz, Zakrzywienie przestrzeni reprezentacji. Parę słów o metalepsie, „Teksty Drugie” 2005, nr 5, s. 183–194.
18.Van Dine S.S., Twenty Rules for Detective Stories, „American Magazine”, September 1928.
19.Žižek Slavoj, Logika powieści detektywistycznej, przeł. Joanna Pomorska, „Pamiętnik Literacki” 1990, z. 3.