Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

Publiczny system opieki zdrowotnej traktuje jako wartość pierwszorzędną powszechny, równy i oferowany bez zbędnej zwłoki dostęp do świadczeń. Ze względu na liczne ograniczenia techniczne, finansowe czy kadrowe, nie wszystkie świadczenia mogą być oferowane zarówno bez ograniczeń, jak i w jednakowym wymiarze w zróżnicowanych pod względem wielkości miejscach zamieszkania. Funkcjonowanie systemu opieki zdrowotnej w zakresie dostępności świadczeń medycznych było przedmiotem licznych projektów badawczych oraz publikacji, jednakże te ostatnie dotyczyły w większości badań lokalnych, koncentrując się na weryfikacji w praktyce wprowadzonych rozwiązań systemowych. Nieprowadzone były dotychczas prace nad zróżnicowaniem regionalnym dostępności usług medycznych w populacji polskiej, uwzględniające podział kraju na jednostki terytorialne o zróżnicowanym zaludnieniu, tj. w gminach wiejskich, małomiasteczkowych, miejskich i wielkomiejskich. Również nie obejmują one danych z prywatnych poradni i gabinetów zabiegowych. Zaproponowane w niniejszym artykule narzędzie pomiaru pod nazwą „Mapy dostępności do świadczeń medycznych” stanowią subsydium pomiaru dla „Map potrzeb zdrowotnych”. W pracy przedstawiono jedynie wstępny, teoretyczny zamysł tego narzędzia, który wymaga dalszego dopracowania i dokładnych badań empirycznych. W pracy skupiono swoją uwagę na udowodnieniu tezy, iż „Mapa dostępności do świadczeń medycznych” jest koniecznym narzędziem służącym do optymalnego racjonowania usług medycznych w Polsce.