Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

Wcześniej: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

ISSN: 2450-7741     eISSN: 2300-4460    OAI    DOI: 10.18276/frfu.2017.86-22
CC BY-SA   Open Access 

Lista wydań / 2/2017 (86)
Zastosowanie wybranych miar zysków i strat do badania efektywności inwestycyjnej funduszy akcyjnych w latach 2007-2015

Autorzy: Dorota Żebrowska-Suchodolska
SGGW w Warszawie
Słowa kluczowe: wskaźnik Martin wskaźnik gain-loss współczynnik korelacji rang Spearmana
Data publikacji całości:2017
Liczba stron:10 (263-272)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Cel – Celem pracy była ocena wyników inwestycyjnych osiąganych przez fundusze akcyjne oraz ich stabilności. Metodologia badania – W pracy zastosowano miary zysków i strat, tj. wskaźnik gain-loss oraz wskaźnik Martin. Badania dotyczyły szesnastu funduszy akcyjnych w okresie 2007–2015, który podzielono na podokresy o długości dwóch, trzech i czterech lat. Stabilność rankingów funduszy uzyskanych w poszczególnych podokresach zbadano przy użyciu współczynnika korelacji rang Spearmana, który pomoże odpowiedzieć na pytanie, czy wyniki zarządzających są w stanie utrzymać się w dłuższym okresie czasu. Wynik – Otrzymane wyniki są w większości niezadawalające dla inwestora. Wskazują one również na brak liderów w okresach czteroletnich. W okresach krótszych (dwu-, trzyletnich) tylko w jednym przypadku pojawia się korelacja istotnie różna od zera. Oryginalność/Wartość – Praca jest kontynuacją badań opartych w znacznej mierze na wskaźnikach klasycznych, tj. wskaźnik Sharpe’a Treynora i Jensena.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Bacon, C. (2008). Practical Performance Measurement and Attribution. New York: John Wiley & Sons.
2.Bernardo, A., Ledoit, O. (2000). Gain. Loss and asset pricing. Journal of Political Economics, 108, 144–172.
3.Domański, Cz. (red.) (2011). Nieklasyczne metody oceny efektywności i ryzyka. Warszawa: PWE.
4.Eling, M., Schuhmacher, F. (2007). Does the Choice of Performance Measure Influence the Evaluation of Hedge Funds? Journal of Banking and Finance, 31, 2632–2247.
5.Guse, F., Rudolf, M. (2008). Schiefe in der Portfolio-Selektion. Kredit und Kapital, 41 (2), 197–216.
6.Karpio, A., Żebrowska-Suchodolska, D. (2014). Strata jako podstawa oceny efektywności inwestycyjnej FIO akcji i zrównoważonych. Metody Ilościowe w Badaniach Ekonomicznych, 15 (3), 99–109.
7.Kazemi, H., Schneeweis, T., Gupta, B. (2004). Omega as a Performance Measure. Journal of Performance Measurement, 8 (3), 16–25.
8.Kooli, M., Morin, F., Sedzro, K. (2005). Evaluation des Mesures de Performance des Hedge Funds. Paper presented at the Annual Conference of the French Association of Finance.
9.Luszniewicz A., Słaby T. (2003). Statystyka z pakietem komputerowym STATISTICA PL. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.
10.Martin P., McCann, B. (1989). The Investor’s Guide to Fidelity Funds: Winning Strategies for Mutual Fund Investors. London: Wiley.
11.Pruchnicka-Grabias, I. (2015). Zastosowanie miar maksymalnej straty na kapitale w badaniu efektywności funduszy hedgingowych. Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego. Studia i Prace. Szkoła Główna Handlowa, 3 (3), 133–145.
12.Shadwick, W., Keating, C. (2002). A universal performance measure. Journal of Performance Measurement, 6 (3), 59–84.
13.Tversky, A., Kahneman, D. (1991). Loss Aversion in Riskless Choice: A Reference Dependent Model. Quarterly Journal of Economics, 106, 1039–1061.