Pedagogika Szkoły Wyższej

Uniwersytet jest społecznością uczącą się, poświęconą uczeniu się na poziomie „wyższym”. Z tego prostego i – jak sądzę – nieskomplikowanego opisu uniwersytetów buduję swój argument na rzecz ich autonomii, piszę o tym, jak wygląda autonomia na uniwersytetach (w przeciwieństwie do oficjalnych opisów jak na https://www.university-autonomy.eu/) i jak wyglądałyby uniwersytety, gdyby były egzonomiczne. Po opisaniu raczej niebezpiecznego terminu „autonomia” wyjaśniam, dlaczego i jak ważna jest autonomia. Autonomia – nasycona troską, ciekawością i społecznością – w równym stopniu odnosi się do dwóch działań, które dominują na uniwersytetach: nauczania-uczenia się i badań. Mój wniosek jest dość prosty, podobnie jak mój początkowy opis uniwersytetów jako społeczności uczących się. Gdy te społeczności skupią się przede wszystkim na samodzielnym uczeniu się (skoncentrują się na samym uczeniu się), a ich sposoby będą osobiste, a zatem zgodne z wymiarem sprawiedliwości (skupią się tylko na uczeniu się), wówczas uniwersytety będą mogły się wykazać znacznym stopniem autonomii.