Przegląd Zachodniopomorski

Fotografia prasowa od lat stanowi istotny element narracji medialnej. Trudno sobie wyobrazić jakikolwiek dziennik bez zamieszczonych w nim fotografii. Lektura opracowań dotyczących historii prasy (czy szerzej – środków masowego przekazu) pozostawia pewien niedosyt. Opisywane są tytuły, redakcje, ludzie mediów. Jednak wśród nich fotoreporterzy są na marginesie. Być może dlatego, że rzadko bywali w redakcji? Zdjęcia przecież nie powstawały przy biurkach redaktorów, a w „terenie”. Dziennikarze ci – bowiem status ten formalnie dzielili na równi z tymi „piszącymi” – gdy wracali do redakcji, to głównie po to, by zamknąć się w ciemni (cyfrowa fotografia pojawiła się dopiero w drugiej połowie pierwszej dekady lat 2000) i wywołać film. Gdy odbitki były oceniane i szykowane do druku, zazwyczaj już ich w redakcji nie było. Upływ czasu, pęd bieżących wydarzeń, a także stale obecne niedocenianie pracy tej kategorii dziennikarzy spowodowało, że wielu z nich większości czytelników jest nieznana. Choć znane są ich – przynajmniej niektóre – utwory. Niniejszy tekst porządkuje dostępną autorowi wiedzę na temat tych osób – w większości już nieżyjących. Pierwsze przymiarki do powstania artykułu miały miejsce wiele lat temu, stąd też w części jest on oparty na relacjach samych zainteresowanych. Naturalne luki w pamięci uzupełnione są – na ile to możliwe – zachowanymi dokumentami. Jak w wielu podobnych przypadkach, odczuć można niedosyt zarówno relacji, jak i wytworów biurokratycznej machiny. Niska kultura archiwizacyjna odcisnęła tutaj swoje szczególne piętno. Szczególne bolesne jest bezrefleksyjne zniszczenie archiwów negatywowych i pozytywowych przeprowadzone w redakcjach u progu nowej epoki.