1. | Billlaz, André. „Mélodrame et littérature: le cas de Pixerécourt”. Revue des sciences humaines 162 (1976): 231–245. |
2. | Bogusławski, Wojciech. Dzieła Dramatyczne. T. 4: Dzieje Teatru Narodowego. Cz. 2. Warszawa: W Drukarni N. Glucksberga, 1821. |
3. | ------. „Wiadomość o operach Lodoiski”. Tegoż. Dzieła Dramatyczne. T. 6. Warszawa: W Drukarni N. Glucksberga, 1821. 233. |
4. | Brazier, Nicolas. Chroniques des Petits Théâtres de Paris. Paris: Éd. Rouveyre et G. Blond, 1883. |
5. | Brooks, Peter. The Melodramatic Imagination. Balzac, Henry James, Melodrama and the Mode of Excess. New York: Columbia University Press, 1985. |
6. | Bellen, Eise C., van. Les origines du mélodrame. Paris, 1913. |
7. | Cegielski, Tadeusz. „Od biedermeieru do wiktorianizmu. Powieść i kultura przekładów jako źrodła europejskiej kultury mieszczańskiej”. Polski biedermeier – romantyzm „udomowiony”. Red. Agnieszka Rosales Rodriquez. Warszawa: Neriton, 2018. 37–53. |
8. | Courtine, Jean-Jacques, Claudine Haroche. Historia twarzy. Wyrażanie i ukrywanie emocji od XVI do początku XIX wieku. Tłum. Tomasz Swoboda. Gdańsk: słowo/ obraz terytoria, 2007. |
9. | Courville, Xavier, de. „Teatr”. Literatura francuska. T. 1. Red. Antoine Adam, Georges Lerminier, Éduard Morot-Sir. Tłum. Alina Żarska. Warszawa: PWN, 1974. 629. |
10. | Czerwińska, Jadwiga. Innowacje mitologiczne i dramaturgiczne Eurypidesa. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2013. |
11. | Descotes, Maurice. Le public de théâtre et son l’histoire. Paris: Presses Universitaires de France, 1967. |
12. | Frankowski, Karol. Moje wędrówki po obczyźnie. Paryż. Cz. 1. Oprac. i wstęp Janusz Odrowąż-Pieniążek. Red. Wacław Zawadzki. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1973. |
13. | Frantz, Pierre. „Naissance d’un public”. Europe 703–704 (1987): 26–32. |
14. | Gadamer, Hans-Georg. Rozum, słowo, dzieje. Szkice wybrane. Tłum. Małgorzata Łukasiewicz. Oprac. Krzysztof Michalski. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979. |
15. | Geertz, Clifford. Interpretacja kultur. Wybrane eseje. Tłum. Maria M. Piechaczek. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2005. |
16. | Gengembre, Gérard. Le théâtre français au XIX siécle (1789–1900). Paris: Armand Colin, 1999. |
17. | Gerould, Daniel C., Marvin Carlson. „Introduction”. Pixerécourt: Four melodramas. New York: Martin E. Segal Theatre Center, 2002. |
18. | ------. „The Americanization of Melodrama”. American Melodrama. Red. Daniel C. Gerould. New York: Performing Arts Journal Publications, 1983. 7–29. |
19. | Ginisty, Paul. Le Mélodrame. Paris: Louis Michaud, 1910. |
20. | Guichemerre, Roger. La tragi-comédie. Paris: Presses Universitaires de France, 1981. |
21. | Hartog, Willie G. Guilbert de Pixerécourt, sa vie, son mélodrame, sa technique et son influence. Paris: H. Champion, 1913. |
22. | Hera, Janina. Z dziejów pantomimy, czyli Pałac zaczarowany. Przedmowa Zbigniew Raszewski. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975. |
23. | Herrick, Marvin T. „Tragikomedia pastoralna”. Tłum. Grażyna Cendrowska. Pamiętniki Literacki 73.3.4 (1982): 427–450. |
24. | Irvin, Michael. „The Winter’s Tale as an Experiment in Form”. Zagadnienia Rodzajów Literackich 8.1 (b.r.w): 14. |
25. | Jelewska-Michaś, Agnieszka. „Wiktoriański modus melodramatyczny w kontekście teatru masowego epoki”. Teatr masowy – teatr dla mas. Red. Małgorzata Leyko. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2011: 151–168. |
26. | Kitto, Humphrey Davey F. Tragedia grecka. Studium literackie. Tłum. Janusz Margański. Bydgoszcz: Homini, 1997. |
27. | Korzeniewski, Bohdan. „Drama w warszawskim Teatrze Narodowym podczas dyrekcji Ludwika Osińskiego (1814–1831)”. Tegoż. Drama i inne szkice. Wrocław: Wiedza o Kulturze, 1993. 49. |
28. | Krakovitch, Odile. „Robert Macaire, ou la Grande peur des censeurs”. Europe 703–704 (1987): 46–60. |
29. | Latour, Bruno. Nigdy nie byliśmy nowocześni. Studium z antropologii symetrycznej. Tłum. Maciej Gdula. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2011. |
30. | Naugrette-Christophe, Catherine. Paris sous Le Second Empire, le théâtre et la ville. Essai de topographie théâtrale. Paris: Librairie théâtrale, 1998. |
31. | Nowicka, Elżbieta. „Wiedeński teatr przedmieść”. Teatr masowy – teatr dla mas. Red. Małgorzata Leyko. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2011. 131–150. |
32. | Panksepp, Jaak. „Podstawy emocji podstawowych”. Natura emocji. Podstawowe zagadnienia. Red. Paul Ekman, Richard J. Davidson. Tłum. Bogdan Wojciszke. Gdańsk: GWP, 1998. 25–29. |
33. | Pawlik, Wojciech. „Emocje jako tworzywo sztuki bestllerowej”. Emocje a kultura i życie społeczne. Red. Piotr Binder, Hanna Palska, W.Wojciech Pawlik. Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN, 2009. 170–183. |
34. | Pierron, Agnès. Dictionnaire de la langue du théâtre. Mots et moeurs du théâtre. Paris: Le Robert, 2002. |
35. | Przyboś, Julia. L’Entreprise mélodramatique. Paris: Corti, 1987. |
36. | Pyzik, Teresa. „Przewodniki dla dramaturgów w okresie wiktoriańskim”. Dramat i teatr pozytywistyczny. Red. Dobrochna Ratajczak. Wrocław: Wiedza o Kulturze, 1991. |
37. | Ratajczakowa, Dobrochna. „Jak teatr ‘przemycił’ do Polski biedermeier (1791–1830)”. |
38. | Polski biedermeier – romantyzm „udomowiony”. Red. Agnieszka Rosales-Rodriquez. Warszawa: Neriton, 2018. 55–63. |
39. | Rougemont, Martine, de. „Le mélodrame classique; exercice de poétique rétrospective”. Revue des sciences humaines 162 (1976): 163–170. |
40. | Rosen, Charles, Henri Zerner. Romantisme et réalisme. Mythes de l’art. du XIXe siècle. Paris: Albin Michel, 1987. |
41. | Said, Suzanne. „Mélodrame”. Dictionnaire enclopédique du théâtre. Red. Michel Corvin. Paris: Bordas, 2001. 1080. |
42. | Schimpf, Wolfgang. Lyrisches Theater. Das Melodrama des 18. Jahrhunderts. Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht, 1988. |
43. | Sengle, Friedrich. Biedermeierzeit. Deutsche Literatur im Spannungsfeld zwischen Restauration und Revolution 1815–1848. Bd. 1–3. Stuttgart: Metzler, 1971. |
44. | Sinko, Tadeusz. Zarys historii literatury greckiej. T. 1. Warszawa: PWN, 1959. |
45. | Stachuła, Daniel. „‘Melpomeny podrzucone dziecię’ oraz ‘grand monstre’. Porównanie dramatycznej architektoniki dzieł Wojciecha Bogusławskiego Herminia, czyli Amazonki oraz Izkahar król Guaxary”. Pamiętnik Teatralny 3 (2017): 16–42. |
46. | Stendhal. Racine i Szekspir. Tłum. Wojciech Natanson. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1957. |
47. | Szweykowska, Anna. Dramma per musica w teatrze Wazów. 1635–1648. Karta z dziejów barokowego dramatu. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1976. |
48. | Tomaszewski, Boris. „Francuski melodramat początku XIX wieku”. Tłum. Eugeniusz Szrojt. Dialog 11 (1967): 109–124. |
49. | Ubersfeld, Anne. „Le mot et l’Histoire”. Le théâtre en France du Moyen Âge à nos jours. Red. Jacqueline de Jomaron. Paris: La Pochothèque, 1992. 539–542. |
50. | Zacharow, Sebastian. „U źródeł melodramatu”. U źródeł melodramatu. Joseph-Marie Loaisel de Tréogate. Antologia przekładów. Oprac. i tłum. Sebastian Zacharow. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2014. 7–32. |