Studia Administracyjne

Wcześniej: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Studia Administracyjne


ISSN: 2080-5209     eISSN: 2353-284X    OAI    DOI: 10.18276/sa.2023.18-01
CC BY-SA   Open Access   CEEOL  ERIH PLUS

Lista wydań / 2(18)|2023
Problem definicyjny technologii rozproszonego rejestru (DLT) w świetle projektu rozporządzenia w sprawie rynku kryptoaktywów i zmieniający dyrektywę Unii Europejskiej 2019/1937

Autorzy: Marcin Gronowski ORCID
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Słowa kluczowe: technologia rozproszonego rejestru definicja kryptoaktywa MiCA
Data publikacji całości:2023-12
Liczba stron:12 (5-16)
Klasyfikacja JEL: K24
Cited-by (Crossref) ?:
Liczba pobrań ?: 119

Abstrakt

W tekście tym odniesiono się do problemu, jaki niesie ze sobą próba zdefiniowania na podstawie projektu rozporządzenia w sprawie rynków kryptoaktywów i zmieniające dyrektywę (UE) 2019/1937 (MiCA) pojęcia DLT. W pierwszej kolejności umiejscowiono niezbędność definiowania w zakresie prawa cyberprzestrzeni jako prawa publicznego. Dokonano omówienia samego pojęcia według definicji technologicznej, aby w sposób możliwie przejrzysty wskazać na trzy modele stosowane w formułowaniu legalnego pojęcia DLT. Przytoczono propozycje wyspecjalizowanych organizacji międzynarodowych. Przedstawione modele omówiono, korzystając z przykładów prawodawstwa Japonii, Malty i Stanów Zjednoczonych, aby ukazać niebezpieczeństwo, jakie może potencjalnie wiązać się z każdym z nich oraz rozwiązaniem zastosowanym w MiCA. Za cel postawiono znalezienie odpowiedzi na pytania o definicję technologiczną DLT, konieczność jej ujęcia w akcie prawnym, możliwe formy definicji zastosowane w wybranych prawodawstwach oraz o właściwość wybranego sposobu na gruncie prawodawstwa Unii Europejskiej. Zwrócono uwagę, że definicja zastosowana w MiCA nie zapewnia odpowiedniej stabilności i bezpieczeństwa w systemie UE, gdzie za najwłaściwsze, uwzględniając aksjologiczne podstawy projektu rozporządzenia, uznano zastosowanie modelu odpowiadającemu rozwiązaniom przyjętym na Malcie. Do analizy wykorzystano następujące metody: teoretycznoprawną, komparatystyczną oraz, w mniejszym stopniu, aksjologiczną i dogmatyczną.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Baran P., On distributed communications: I. Introduction to distributed communications networks, Memorandum RM-3420-PR, 1964.
2.Bartoszewicz M., Definicje legalne w świetle zasady określoności prawa, (w:) Dookoła Wojtek… : księga pamiątkowa poświęcona Doktorowi Arturowi Wojciechowi Preisnerowi, red. R. Balicki, M. Jabłoński, Wrocław 2018, s. 355–364.
3.Broeckaert L., Digital transformation in Japan. Assessing business opportunities for EU SMEs, 2022.
4.Garstka M., Piech K., Konsorcja i Rady Blockchain na świecie, 2017.
5.Klinger B., Szczepański J., Blockchain – historia, cechy i główne obszary zastosowań, Człowiek w Cyberprzestrzeni 2017, nr 1, s. 11–27.Międlar P., Blockchain w systemie finansowym, Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów 2019, nr 173, s. 77–88.
6.Oksanowicz P., Biała księga blockchain, Warszawa, 2018.
7.Opitek P., Przeciwdziałanie praniu pieniędzy z wykorzystaniem walut wirtualnych w świetle krajowych i międzynarodowych regulacji AML, Prokuratura i Prawo 2020, nr 12, s. 41−70.
8.Piech K., Leksykon pojęć na temat blockchain i kryptowalut, Warszawa 2018.
9.Szostek D., Blockchain a prawo, Warszawa 2018.
10.Tasca P., Tessone C., Taxonomy of Blockchain Technologies. Principles of Identification and Classification, 2018.
11.Zacharzewski K., Obrót walutami cyfrowymi w reżimie obrotu instrumentami finansowymi, Przegląd Sądowy 2017, nr 11–12, s. 140−152.