Studia Administracyjne

Wcześniej: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Studia Administracyjne

ISSN: 2080-5209     eISSN: 2353-284X    OAI    DOI: 10.18276/sa.2025.21-04
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  ERIH PLUS

Lista wydań / 1(21)|2025
Glosa częściowo aprobująca do wyroku WSA w Szczecinie z 17 stycznia 2024 r., I SA/Sz 634/23

Autorzy: Jan Brzuchalski ORCID
Uniwersytet Warszawski, Wydział Prawa i Administracji
Słowa kluczowe: prawo do informacji publicznej wyłączenie pracownika informacja prosta szczególny interes publiczny organ administrujący
Data publikacji całości:2025
Liczba stron:12 (47-58)
Cited-by (Crossref) ?:
Liczba pobrań ?: 133

Abstrakt

Celem niniejszej glosy jest omówienie zagadnień, dotyczących ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz kodeksu postępowania administracyjnego, poruszonych w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 stycznia 2024 roku o sygnaturze I SA/Sz 634/23. Orzeczenie to obejmuje problematykę, prawa proceduralnego w zakresie, w jakim prawo stanowi, że przy wydawaniu ponownej decyzji na wniosek o ponowne rozpatrzenie należy wyłączyć pracownika, który będąc organem monokratycznym, niebędącym organem władzy publicznej, wydał poprzednią decyzję, a także zagadnień materialnych wynikających z rzeczonej ustawy tj. klasyfikację informacji publicznej jako informacji prostej czy przetworzonej oraz zwrot „ szczególnego interesu publicznego”. Poruszone w sprawie problemy budzą wiele rozbieżności w orzecznictwie administracyjnym, a także są istotne z punktu widzenia konstytucyjnego, gdyż w dużym stopniu dotyczą ważnych przepisów konstytucyjnych t.j: art. 61 oraz art. 78 w zw. z art. 2, a także w niewielkim stopniu art. 68 ustawy zasadniczej. Należy wskazać, że wyłączenie pracownika zajmującego monkratyczny organ budziło szczególnie wiele wątpliwości przed nowelizację kodeksu postępowania administracyjnego, która weszła w życie z dniem 11 kwietnia 2011 r. W stanie faktycznym glosowanego wyroku występuje też zagadnienie wyboru odpowiedniego środka zaskarżenia zgodnie z wyżej wymienionymi ustawami, a także budzące wątpliwości zwroty nie posiadające definicji legalnych w prawie administracyjnym t.j „szczególny interes prawny” oraz „informacja prosta” i „informacja przetworzona”. Powołując się na orzecznictwo oraz doktrynę, ze znaczącą częścią wyroku WSA w Szczecinie należy się zgodzić, wątpliwości jedynie budzi argumentacja Sądu przy dokonaniu kwalifikacji informacji publicznej jako przetworzonej.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Literatura
2.Chróścielewski W., Glosa do uchwały NSA z 22 lutego 2007 r., II GPS 2/06, Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego 2007, nr 3.
3.Fajgielski P., Informacja w administracji publicznej. Prawne aspekty gromadzenia, udostępniania i ochrony, Wrocław 2007.
4.Jabłoński M., Udostępnianie przetworzonej informacji publicznej, Wrocław 2015.
5.Pudzianowska D., Dostęp do informacji publicznej, (w:) Prawo administracyjne, red. J. Jagielski, M. Wierzbowski, Warszawa 2020.
6.Kotulski M., Organy administracji publicznej, (w:) Przewodnik po prawie administracyjnym, red. W. Jakimowicz, Warszawa 2016.
7.Sitniewski P., Odmowa dostępu do informacji publicznej. Przesłanki, granice, procedura.
8.Sługocki J., Prawo administracyjne. Zagadnienia ustrojowe, Warszawa 2023.
9.Jaśkowska M., O pojęciu informacji publicznej raz jeszcze, Zeszyty Prawnicze 2020, nr 3 (20).
10.Sibiga G., „Informacja przetworzona” i „przetworzenie informacji” po nowelizacji ustawy o dostępie do informacji publicznej z 16.9.2011 r., Kwartalnik Prawa Publicznego 2012, nr 3 (12).
11.Akty prawne
12.Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 4 listopada 1950 r. (Dz.U. z 1993 nr 61 poz. 284).
13.Ustawa z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2024 r. poz. 572).
14.Konstytucja Rzeczypospolitej Polski z 2 kwietnia 1997 roku (Dz.U. z 1997 nr 78 poz. 483).
15.Ustawa z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 902).
16.Orzecznictwo
17.Orzeczenie TK z 13 marca 1996 r., sygn. K 11/95.
18.Postanowienie NSA z 8 listopada 2012 r., sygn. II OZ 958/12.
19.Postanowienie NSA z 16 stycznia 2013 r., sygn. II GSK 2054/12.
20.Postanowienie NSA z 18 listopada 2021 r., sygn. II GSK 318/21.
21.Uchwała NSA z 18 lutego 2013 r., sygn. II GPS 4/12.
22.Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 28 września 1995 r. sygn. 14570/89.
23.Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 8 lutego 2000 r. sygn. 28488/95.
24.Wyrok TK z 13 listopada 2003 r., sygn. K 51/02.
25.Wyrok TK z 15 grudnia 2008 r., sygn. P 57/07.
26.Wyrok TK z 6 grudnia 2011 r., sygn. SK 3/11.
27.Wyrok TK z 18 grudnia 2018 r., sygn SK 27/14.
28.Wyrok NSA z 21 września 2012 r., sygn. I OSK 1477/12.
29.Wyrok NSA z 10 stycznia 2014 r., sygn. I OSK 2111/13.
30.Wyrok NSA z 24 września 2015 r., sygn. I OSK 1762/14.
31.Wyrok NSA z 25 kwietnia 2018 r., sygn. I OSK 2373/17.
32.Wyrok WSA w Gdańsku z 13 listopada 2013 r., sygn II SA/Gd 648/13.
33.Wyrok WSA w Gliwicach z 17 czerwca 2016 r., sygn. IV SA/Gl 194/16.
34.Wyrok WSA w Poznaniu z 10 stycznia 2018 r., sygn. II SAB/Po 162/17.
35.Wyrok WSA w Warszawie z 4 maja 2021 r., sygn. II SA/Wa 2560/20.
36.Wyrok WSA w Szczecinie z 17 stycznia 2024 r., sygn. I SA/Sz 634/23.