Acta Iuris Stetinensis

Kongres wiedeński uważany jest za jedno z najważniejszych wydarzeń w XIX w., które znacząco wpłynęło na ukształtowanie stosunków międzynarodowych nie tylko w XIX stuleciu, ale i w wiekach kolejnych. Decydującą rolę w toczących się obradach odegrali dyplomaci, szczególnie: francuski arystokrata Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord i austriacki książę Klemens von Metternich. Ten pierwszy dzięki swoim dyplomatycznym talentom spowodował, że Francja wyszła z Kongresu wiedeńskiego zwycięsko, choć po zakończonych przegraną wojnach napoleońskich traktowana była jako agresywna, destabilizująca siła. Ten drugi wprowadził w Europie porządek oparty na równowadze sił, z którego w kolejnym stuleciu wyewoluował system bezpieczeństwa zbiorowego. O ile wydaje się, że Talleyrand był niekwestionowanym mistrzem doraźnej dyplomacji, o tyle Metternich bez wątpienia „tworzył historię”. Głównym celem niniejszego artykułu jest wykazanie, że historia nowożytnej dyplomacji nie pozostawia wątpliwości co do tego, że stworzenie systemu bezpieczeństwa zbiorowego zarówno w przeszłości, jak i współcześnie pozostaje utopią. Podstawową metodą badawczą jest metoda historyczno-prawna, dzięki której możliwe staje się wskazanie dynamiki zmian politycznych i ich wpływu na prawo.