Acta Iuris Stetinensis

Dyplomacja w przestrzeni lotniczej i kosmicznej charakteryzuje się własną specyfiką z uwagi na skomplikowany przedmiot regulacji, którym jest zapewnienie bezpieczeństwa, zarówno w przestrzeni powietrznej, jak i kosmicznej. Płaszczyznę dyplomacji lotniczej i dyplomacji kosmicznej można odnosić nie tylko do tworzenia norm prawnomiędzynarodowych czy współpracy w ramach organizacji międzynarodowych, ale i szerzej, do innych działań związanych ze współpracą państw. Dyplomacja ta swoje fundamenty, istotę i zasady czerpie z prawa międzynarodowego publicznego, którego częścią są prawo dyplomatyczne i konsularne oraz protokół dyplomatyczny. Wiele uwagi poświęcono zagadnieniom związanym z działalnością organizacji międzynarodowych lotniczych i kosmicznych, które tworzą ramy formalne współpracy międzynarodowej w badanym zakresie. Ważne teoretyczne i praktyczne znaczenie ma przedstawienie procesu powstawania konwencji międzynarodowych, w trakcie którego ścierają się poglądy ludzi i stanowiska delegujących ich państw. Autorka poszukuje odpowiedzi na pytania badawcze: czy i w jaki sposób zmiany w dyplomacji łącznie z dyplomacją wirtualną przyczyniają się do osiągnięcia celów, jakie zakładają sobie organizacje międzynarodowe i poszczególne państwa? Autorka jednoznacznie wskazuje przy tym na istotną rolę prawa międzynarodowego w przeciwdziałaniu bezprawnemu zawładnięciu przestrzenią lotniczą i kosmiczną. Czyni to, omawiając bogaty dorobek międzynarodowej i polskiej doktryny prawa międzynarodowego oraz wykorzystując własne doświadczenie pracy w Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego jako przedstawiciel RP w Radzie ICAO. W artykule posłużono się metodą badawczą polegającą na wykorzystaniu analizy źródłowej tekstów aktów prawnych i metodą porównawczą.