Abstrakt
1. W stosunkach regresowych między współdłużnikami, o których mowa w art. 441 § 1 k.c., w sytuacji, gdy jeden z nich spełnił całość świadczenia, nie obowiązuje zasada solidarności. Osoba taka może domagać się od pozostałych współdłużników jedynie części przypadającej na nich (pro rata parte), zgodnie z zasadami zawartymi w art. 441 § 2 i 3 k.c., a więc zazwyczaj w sposób
odpowiadający ich winie i stopniowi przyczynienia się do powstania szkody.
2. Roszczenie regresowe na podstawie art. 441 § 2 i 3 k.c. ma charakter rozliczenia technicznego pomiędzy współdłużnikami, a zatem na gruncie rozliczeń regresowych nie łączy ich solidarność materialna, albowiem każdy odpowiada w granicach swojego stopnia zawinienia. Tym samym roszczenie regresowe winno być dochodzone od każdego z nich indywidualnie.
3. W ramach regresu na podstawie art. 441 § 2 i 3 k.c. należność główna oraz zapłacone od niej odsetki mogą, co do zasady, składać się na świadczenie podlegające rozliczeniu pomiędzy współdłużnikami.
