Acta Politica Polonica

Wcześniej: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Acta Politica


ISSN: 2451-0432     eISSN: 2719-4388    OAI    DOI: 10.18276/ap.2022.54-01
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  ERIH PLUS

Lista wydań / 2/2022 (54)
Transformacja Estonii po rozpadzie Związku Radzieckiego. Determinanty historyczne i analiza porównawcza skutków

Autorzy: Krzysztof Kaczmarek ORCID
Politechnika Koszalińska, Wydział Humanistyczny
Słowa kluczowe: Estonia Związek Radziecki transformacja demokracja edukacja cyfryzacja
Data publikacji całości:2022
Liczba stron:11 (5-15)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Estonia jest jednym z piętnastu państw powstałych na skutek rozpadu Związku Radzieckiego. Przeprowadziła na tyle skuteczne reformy, że obecnie jest wysoko rozwiniętą pod względem gospodarczym i społecznym zachodnią demokracją. Obecnie Estonia znajduje się w czołówce państw postradzieckich i byłych satelickich pod względem wolności od korupcji, demokratyzacji, poziomu edukacji czy budowania społeczeństwa cyfrowego. Głównym celem artykułu była odpowiedź na pytanie dotyczące społecznych, politycznych i ekonomicznych efektów reform przeprowadzonych w Estonii po uniezależnieniu się tego państwa od Związku Radzieckiego (ZSRR). Poprzez porównanie odpowiednich wskaźników implikacje tych reform zostały przedstawione na tle innych byłych republik radzieckich i państw Europy Środkowo-Wschodniej. W artykule przedstawiono również historyczne determinanty prozachodniej orientacji Estonii i jej mieszkańców. Bez społecznego poparcia dla integracji z Europą Zachodnią przeprowadzenie udanej transformacji byłoby niemożliwe. Spośród czynników historycznych największy wpływ na sposób i jakość przeprowadzonych w Estonii reform miało wielosetletnie oddziaływanie zachodnioeuropejskiej, szczególnie niemieckiej, kultury i gospodarki. Wyniki badań pokazują, że Estonia jest najmniej dotkniętym korupcją i najbardziej demokratycznym państwem obszaru poradzieckiego. Natomiast pod względem jakości kształcenia państwo to zajmuje pierwsze miejsce nie tylko w grupie państw postradzieckich, ale w całej Europie. Pod względem budowania społeczeństwa informacyjnego i e-państwa Estonia jest światowym liderem przedstawianym jako przykład dla innych państw.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Arets, M. (2017). How Estonia Became the Most Digital Country in the World. Pobrano z: https://collaborative-economy. com/featured/how-estonia-became-the-most-digital-country-in-the-world (7.04.2017).
2.Bajer, J. (2012). Badania porównawcze w politologii. Zagadnienia metodologiczne. Studia Politicae Universitatis Silesiensis, 8, 15–70.
3.Bennett, S. (1986). The Quantitative Approach in Political Science: An Introduction. New York: Edwin Mellen Press.
4.Christiansen, E. (2009). Krucjaty północne. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.
5.Cieślak, T. (1983). Historia Finlandii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
6.Collier, D. (1993). The Comparative Method. Washington: American Political Science Association. Pobrano z: http:// polisci.berkeley.edu/sites/default/files/people/u3827/APSA-TheComparativeMethod.pdf (31.03.2021).
7.Dzierżek, A. (2015). Cud technologiczny na północy Europy. Jak Estonia stała się internetową potęgą i państwem bez granic. Pobrano z: https://forsal.pl/artykuly/865849,cud-technologiczny-na-polnocy-europy-jak-estonia-stala-sieinternetowa- potega-i-panstwem-bez-granic.html (7.04.2021).
8.Eberhardt, P. (1997). Problematyka narodowościowa Estonii. Warszawa: IGiPZ PAN.
9.Eesti Statistika. Statistika andmebaas. RV02111: Rahvastik soo ja vanuse jargi, 1. Jaanuar (1950–1999). Pobrano z: https://andmed.stat.ee/et/stat/Lepetatud_tabelid__Rahvastik.Arhiiv__Rahvastikun%C3%A4itajad%20ja%20 koosseis.%20Arhiiv/RV02111 (22.03.2021).
10.E-estonia. We Have Built a Digital Society and We Can Show You How. Pobrane z: https://e-estonia.com (7.04.2021).
11.Fingerroos, O. (2012). „Karelia Issue”: The Politcs and Memory of Karelia in Finland. W: T. Kinnunen, V. Kivimäki (red.), Finland in World War II: History, Memory, Interpretations (s. 483–517). Leiden: Brill.
12.Hiio, T. (2009). German Occupation in Estonia 1941–1944. Pobrano z: Estonica. Encyclopedia about Estonia, http:// www.estonica.org/en/History/1939-1945_Estonia_and_World_War_II/German_occupation_in_Estonia_1941-1944/ (4.04.2021).
13.Himmelfarb, G. (2004). The New History and the Old: Critical Essays and Reappraisals. Revised Edition. London: Harvard University Press.
14.Hoffer, P.C. (2008). The Historians’ Paradox. The Study of History in Our Time. New York: New York University Press.
15.Immigration and Refugee Board of Canada (1992). Ethnic Minorities. Pobrano z: https://www.refworld.org/docid /3ae6a81210.html (22.03.2021).
16.Iwaskiw, W.R. (1995). Estonia: A Country Study. Pobrano z: Estonia (countrystudies.us) (12.09.2021).
17.Jornonen, O. (2017). Settlement of Finland Begins. Pobrane z: http://uralica.com/earlyfin.htm (3.04.2021).
18.Kern, K., Joas, M., Jahn, D. (2008). Governing a Common Sea: Comparative Patterns for Sustainable Development. W: K. Kern, M. Joas, D. Jahn (red.), Environmental Policies in the Baltic Sea Region (s. 215–230). London: Earthscan.
19.Kirbiš, A. (2013). Political Participation and Non-democratic Political Culture in Western Europe, East-Central Europe and Post-Yugoslav Countries. W: K.N. Demetriou (red.), Democracy in Transition: Political Participation in the European Union (s. 225–251). Berlin: Springer.
20.Kuczkiewicz-Fraś, A. (2012). Język jako determinant tożsamości narodowej i państwowej w Pakistanie i Bangladeszu. Politeja. Pismo Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, 20/2 (2/2), 123–141.
21.Lewandowski, J. (2002). Historia Estonii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
22.Moczulski, L. (2010). Geopolityka. Potęga w czasie i przestrzeni. Warszawa: Zona Zero.
23.Nutt, M. (2016). What Made the Restoration of Estonian Independence Possible? Pobrano z: https://icds.ee/en/whatmade- the-restoration-of-estonian-independence-possible (6.04.2021).
24.OECD (2019). PISA 2018 Results. Pobrano z: https://www.oecd.org/pisa/publications (6.04.2021).
25.Okulicz-Kozaryn, Ł. (1993). Finowie zachodni. Warszawa: Letter Quality.
26.Pawłuszko, T. (2013). Wstęp do metodologii badań politologicznych. Skrypt akademicki. Częstochowa: Polskie Towarzystwo Geopolityczne.
27.Rudnicki, J. Zakon Kawalerów Mieczowych. Pobrano z: https://historia-polski.klp.pl/sl-44.html (3.04.2021).
28.Sakkov, S. (2014). Towards Nordic-Baltic Defence Cooperation: A View from Estonia. W: A.S. Dahl, P. Järvenpää (red.), Northern Security and Global Politics: Nordic-Baltic Strategic Influence in a Post-unipolar World (s. 155–169). Abingdon: Taylor & Francis.
29.Sakova-Merivee, A. (2015). Eestlus ja saksa keel. Pobrano z: https://sirp.ee/s1-artiklid/c7-kirjandus/eestlus-ja-saksa- -keel (8.04.2021).
30.Schermes, J.J. (2007). Understanding Principles of Politics and the State. Lanham: University Press of America.
31.Statistics Estonia. Population Figure. Pobrano z: https://www.stat.ee/en/avasta-statistikat/valdkonnad/rahvastik/population- figure (23.03.2021).
32.Šumah, Š. (2018). Corruption, Causes and Consequences. Pobrano z: https://www.intechopen.com/chapters/58969 (23.03.2021).
33.Szabaciuk, A. (2016). Polityka etniczna Republiki Estońskiej. Wschodnioznastwo, 10, 219–240.
34.The Economist Intelligence Unit (2013). Democracy Index 2012. Democracy at a Standstill. London.
35.The Economist Intelligence Unit (2021). Democracy Index 2020. In Sickness and in Health? London.
36.Tõnurist, A. (2013). Ethnic Structure of Population in Estonia. Small Ethnic Groups. Census Snapshots 2013. Pobrano z: https://web.archive.org/web/20200801000000*/https:/www.stat.ee/dokumendid/71346 (28.03.2021).
37.Transparency International (2021). Corruption Perceptions Index, 2020. Pobrano z: https://www.transparency.org/en/ cpi/2020 (6.04.2021).
38.Transparency International. What Is Corruption. Pobrano z: https://www.transparency.org/en/what-is-corruption (6.04.2021).
39.Wiśniewska, U. (2015). Edukacja napędza wzrost. Forbes. Pobrano z: https://www.forbes.pl/opinie/poziom-edukacji-a- -wzrost-gospodarczy/0rvyffc (6.04.2021).
40.Yengoyan, A.A. (2006). Introduction: On the Issue of Comparison. W: A.A. Yengoyan (red.), Modes of Comparison. Theory & Practise (s. 1–31). Dearborn: University of Michigan Press.