Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Acta Politica

Aktualnie: Acta Politica Polonica

ISSN: 0867-0617    OAI
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  CEEOL  ERIH PLUS

Lista wydań / 1/2014 (27)
Powstanie, rozwój i ewolucja działalności Partii Pracujących Kurdystanu

Autorzy: Fuad Jomma
Instytut Politologii i Europeistyki, Uniwersytet Szczeciński

Khoushnaw Tillo
Słowa kluczowe: Turcja, Kurdowie, samostanowienie, PKK
Data publikacji całości:2014
Liczba stron:16 (123-138)

Abstrakt

Niniejszy artykuł przedstawia sprawę kurdyjską w Turcji na przykładzie Partii Pracującej Kurdystanu (PKK), która od 1984 roku nieustannie walczy w Turcji o prawa narodowe dla Kurdów. Początkowo domagała się ona niepodległości, a z czasem zaczęła walczyć o prawa narodowe Kurdów w Turcji. Liberalizacja poglądów PKK wynika z faktu, że jej przywódca A. Öcalan, który odsiaduje wyrok dożywotniego pozbawienia wolności, próbuje wywrzeć wpływ na swoich zwolenników i złagodzić charakter ich działalności, ponieważ przedstawiciele władzy tureckiej najpierw potajemnie, a następnie jawnie prowadzili z nim rozmowy dotyczące rozwiązania trudnej kwestii kurdyjskiej. Pomimo odsiadywania wyroku Öcalan pozostał symbolicznym przywódcą PKK, a jego słowa motywują działaczy organizacji do zmiany sposobu walki na bardziej pokojowy. PKK pod naciskiem Turcji została wpisana na listy organizacji terrorystycznych w wielu państwach, w tym w Stanach Zjednoczonych i Unii Europejskiej. Jednak władze tych państw tolerują działalność PKK, mając na uwadze fakt, że kwestia kurdyjska w Turcji nie została rozwiązana. Stosunkowo łagodne metody walki stosowane przez PKK nie spotykają się z gwałtowną reakcją Zachodu, tym bardziej że organizacja ta dąży do legalizacji swojego statusu w Turcji i wiele wskazuje na to, że ten cel osiągnie.

Bibliografia

1.Aljazeera TV, Pkk, http://www.aljazeera.net/news/pages/5d1689df-d8b7-48f6-8b0f-5d0fc9a59a72.
2.Cigerli S., Le Saout D., Ocalan et le PKK – les mutations de la question kurde en Turquie et au Moyen-Orient, Paris 2005.
3.Film z obrad parlamentu tureckiego, http://www.youtube.com/watch?v=QDLtm1PhaQI.
4.Górski, Apostoł Apo, „Polityka” nr 10/1999.
5.Jomma F., Kurdowie i Kurdystan, Gdańsk 2001.
6.Kobane Z., Haqiqet hizib al.ammal al-kurdistani fi mwajeht al-adaa (Rzeczywistość PKK w konfrontacji z wrogami), „al-Hiwar al-mutemeden”, nr 2152, http://www.ahewar.org/debat/show.art.asp?aid=120858.
7.Kurdyjskie partie polityczne, Al-jazeera TV, http://www.aljazeera.net/specialfiles/pages/d761795e-04bd-426e-bd82-3e63d0e2c2b0.
8.Partiya Karkerên Kurdistan, http://www.pkkonline.com/arabic/index.php?sys=artic le&artID=77.
9.Les Kurdes privés de leur télé, http://www.humanite.fr/node/300752. pl.wikipedia.org/wiki/Ergenekon.
10.Styliska T., Kara za separatyzm, „Rzeczpospolita” 30.06.1999.
11.TAK – Teyrê Bazên Azadîya Kurdystan, http://rojbas6.wordpress.com/category/basinaciklamalari-2009.
12.The Earl of Longford, http://www.publications.parliament.uk/pa/ld199798/ldhansrd/ vo970718/text/70718-08.htm.
13.Urhan B., Çelik S., Perceptions of „National Security” in Turkey and Their Impacts on the Labor Movement and Trade Union Activities, „European Journal of Turkish Studies”, http://ejts.revues.org/4333.
14.Wójcik Ł., Smutek Ahmeta Türka, http://tygodnik.onet.pl/1,39204,druk.html.
15.Zalewski P., Potwór z głębin, „Polityka” nr 2680/2008.
16.Yunes, al-Zawahiri M.F., Sifun al-atrak len yugiere sheyen (Okręty tureckie nic nie zmienią, oni muszą odzyskać świetność Imperium Osmańskiego), „asharq al-awsat”, nr 11566, http://classic.aawsat.com/details.asp?section=4&issueno=11566&article=580188&feature=#.U6iwyUBkyCk.