Autobiografia Literatura Kultura Media

ISSN: 2353-8694     eISSN: 2719-4361    OAI    DOI: 10.18276/au.2022.2.19-04
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  ERIH PLUS

Lista wydań / nr 2 (19) 2022
Na szklannych harmoniki wekach. Z nagrań Białoszewskiego

Autorzy: ADAM POPRAWA ORCID
Uniwersytet Wrocławski
Słowa kluczowe: Miron Białoszewski nagranie interpretacja głosowa źródło edytorskie świadectwo autobiograficzne
Data publikacji całości:2022-12
Liczba stron:11 (49-59)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Miron Białoszewski często nagrywał swoje teksty na magnetofon. Te dźwiękowe dokumenty są nie tylko autointerpretacją, ale i źródłami edytorskimi. Nagrywanie własnych dzieł było dla Białoszewskiego również świadectwem autobiograficznym.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Antonik, Dominik. „Audiobook. Od brzmienia słów do głosu autora”. Teksty Drugie 5 (2015): 126–147.
2.Białoszewski, Miron. Pamiętnik z powstania warszawskiego. Utwory zebrane, t. 3. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2014.
3.Białoszewski Miron. Proza stojąca, proza lecąca. Teksty rozproszone i niepublikowane. Utwory zebrane, t. 12. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2015.
4.Bogalecki, Piotr. „Na scenie czy estradzie tekstu? Teatralne konteksty wierszy-partytur Mirona Białoszewskiego i Mariana Grześczaka”. W: tegoż, Wiersze-partytury w poezji polskiej neoawangardy.
5.Białoszewski – Czycz – Drahan – Grześczak – Partum – Wirpsza, s. 149–245. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2020.
6.Bukowiecka, Marta. „Między tekstem a nagraniem. Formy niesystemowej dźwiękowości w poezji Mirona Białoszewskiego”. Teksty Drugie 4 (2017): 416–443.
7.Byliniak, Maciej. Wkładka z tekstem do: Białoszewski do słuchu. Warszawa: Bôłt, 2014.
8.Byliniak, Maciej, Sokołowska, Marianna. „Nota od wydawcy”. W: Miron Białoszewski. Świat można jeść w każdym miejscu. Rozproszone i niepublikowane wiersze i kabarety 1975–1983. Utwory zebrane, t. 14, s. 327–391. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2017.
9.Hejmej, Andrzej. „Tekst (dźwiękowy) Mirona Białoszewskiego”. Przestrzenie Teorii 5 (2005): 53–74.
10.Karpowicz, Agnieszka. „Audiosfera. Miron Białoszewski”. W: Agnieszka Karpowicz, Proza życia. Mowa, pismo, literatura (Białoszewski, Stachura, Nowakowski, Anderman, Redliński, Schubert), s. 50–83. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2012.
11.Kopciński, Jacek. „Człowiek transu. Magnetofonowe sesje Mirona Białoszewskiego”. Teksty Drugie 4 (2011): 206–219.
12.Levine, Madeline G. „Translator’s Introduction”. W: Miron Białoszewski, A Memoir of the Warsaw Uprising, VII–XIX. New York: New York Review Books, 2014.
13.Niżyńska, Joanna. „Tłumaczenie pamięci. Recepcja «Pamiętnika z powstania warszawskiego» w Ameryce Północnej”. Ruch Literacki 6 (2020): 635–651.
14.Poprawa, Adam. „CDn (148)”. Odra 10 (2012): 137–138.
15.Poprawa, Adam. „CDn (166)”. Odra 5 (2014): 146–147.
16.Poprawa, Adam. „CDn (167)”. Odra 6 (2014): 152–153.
17.Poprawa, Adam. „Nota od wydawcy”. W: Miron Białoszewski, Pamiętnik z powstania warszawskiego. Utwory zebrane, t. 3, 239–248. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2014.
18.Sokołowska, Marianna. „Nota od wydawcy”. W: Miron Białoszewski. Małe i większe prozy opublikowane po roku 1980. Utwory zebrane, t. 9, 267–268. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2017.
19.Sokołowska, Marianna. „Nota od wydawcy”. W: Miron Białoszewski, Chamowo. Utwory zebrane, t. 11, 387–388. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2014.