Autobiografia Literatura Kultura Media

ISSN: 2353-8694     eISSN: 2719-4361    OAI    DOI: 10.18276/au.2022.2.19-08
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  ERIH PLUS

Lista wydań / nr 2 (19) 2022
Autobiografia jako „obiekt znaleziony” w eseistyce Adama Ważyka

Autorzy: ANDRZEJ ZIENIEWICZ ORCID
Uniwersytet Warszawski
Słowa kluczowe: obiekt znaleziony wiersz dośrodkowy wiersz odśrodkowy tok nieciągły struktura skokowa mit prajęzyka magia fetysz arogancja
Data publikacji całości:2022-12
Liczba stron:12 (97-108)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Artykuł omawia te cechy autobiograficznej eseistyki Adama Ważyka, pisanej w latach 60. XX wieku, które spokrewniają ją z programami i teoriami futuro-awangardy lat 20., zwłaszcza z propozycjami rozumienia poezji bliskimi pomysłom tzw. object trouvé. Jednak ani w tych programach, ani we własnej (późniejszej) biografii Ważyk nie dostrzega, a raczej bardzo starannie przemilcza, skłonności do przesilania się pomysłów awangardowych w fascynację ideologiami totalitarnymi, głównie lewicowymi, co wszak charakteryzowało jego, Ważyka, autorską postawę w pierwszej połowie lat 50.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Bauman, Zygmunt. „Prawodawcy i tłumacze”. W: Postmodernizm. Antologia przekładów, red. Ryszard Nycz, 269–299. Kraków: Wydawnictwo Baran i Suszczyński, 1997.
2.Falkowski, Tomasz. Myśl i zdarzenie. Pojęcie zdarzenia historycznego w historiografii francuskiej XX wieku. Kraków: Universitas, 2013.
3.Lam, Andrzej. Polska awangarda poetycka. Programy z lat 1917–1923. Tom 1: Instynkt i ład. Manifesty i protesty. Antologia. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1969.
4.Lyotard, Jean-François. „Odpowiedź na pytanie: po co jest postmodernizm?”. W: Postmodernizm,
5.Antologia przekładów, red. Ryszard Nycz, 47–62. Kraków: Wydawnictwo Baran i Suszczyński, 1997.
6.Ważyk, Adam. Eseje literackie. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1982.