Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

Wcześniej: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

ISSN: 2450-7741     eISSN: 2300-4460    OAI    DOI: 10.18276/frfu.2016.2.80/2-38
CC BY-SA   Open Access 

Lista wydań / 2/2016
Analiza duration jako komplementarna metoda zarządzania ryzykiem stopy procentowej

Autorzy: Edward Pielichaty
Słowa kluczowe: dłużne instrumenty finansowe ryzyko stopy procentowej metoda luki
Data publikacji całości:2016
Liczba stron:11 (365-375)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Cel – w niniejszym artykule ukazano zastosowanie analizy duration w zarządzaniu bilansem banku ze względu na ryzyko stopy procentowej. Głównym celem artykułu jest wyjaśnienie istoty oraz pokazanie możliwości praktycznego wykorzystania dynamicznej metody badania ryzyka stopy procentowej instrumentów finansowych o stałym dochodzie, jaką jest analiza duration. Metoda badania – badanie ryzyka stopy procentowej przeprowadzono na podstawie sprawozdawczości finansowej wybranego banku spółdzielczego, wykorzystując omówioną w artykule metodę duration oraz klasyczną metodę luki niedopasowania terminów przeszacowania aktywów i pasywów. Wynik – wydaje się, że wykorzystanie analizy duration w ba-daniach nad ryzykiem stopy procentowej może istotnie wspomagać proces zarządzania tym ryzykiem, a przede wszystkim stwarzać podstawy do dokładniejszej oceny wrażliwości na zmiany stóp procentowych wyniku finansowego i kapitału własnego danego podmiotu, dysponującego dużym portfelem instrumentów finansowych o stałym dochodzie. Oryginalność/Wartość – analiza duration jest wyrafinowaną metodą badania ryzyka stopy procentowej, wykorzystywaną w praktyce polskich banków prowadzących tradycyjną działalność bankową do wybranych instrumentów finansowych. Oryginalność niniejszego artykułu związana jest z propozycją autora zastosowania tej metody do zarządzania całym bilansem banku w zakresie instrumentów finansowych o stałym dochodzie.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Fabozzi, F.J. (2000). Rynki obligacji. Analiza i strategie. Warszawa: WIG PRESS.
2.Fabozzi, F.J., Fong, G. (2000). Zarządzanie portfelem inwestycji finansowych przynoszących stały dochód. War-szawa: PWN.
3.Francis, J. C. (2000). Inwestycje. Analiza i zarządzanie. Warszawa: WIG PRESS.
4.Fisher, J., Weil, R. (1971). Coping with the risk of interest-rate fluctuations: Returns to bondholders from naïve and optimal strategies. Journal of Business, 44.
5.Gup, B.E., Brooks, R. (1997). Zarządzanie ryzykiem stopy procentowej. Warszawa: ZBP.
6.Heffernan, S. (2007). Nowoczesna bankowość. Warszawa: PWN.
7.Iwanicz-Drozdowska, M., Nowak, A. (2002). Ryzyko bankowe. Warszawa: SGH.
8.Jackowicz, K. (1999). Zarządzanie ryzykiem stopy procentowej. Metoda duracji, Warszawa: PWN.
9.Jackowicz, K. (1996). Teoria immunizacji portfelowej. Bank i Kredyt, styczeń–luty.
10.Jajuga, K., Jajuga, T. (1996). Inwestycje. Warszawa: PWN.
11.Kalinowski, M. (2009). Zarządzanie ryzykiem stopy procentowej w przedsiębiorstwie. Warszawa: CeDeWu.
12.Macaulay, R.F. (1938). Some Theoretical Problems Suggested by the Movements of Interest Rates Bond Yields and Stock Prices in the United States since 1856. New York: National Bureau of Economic Research.
13.Pielichaty, E. (2012). Analiza duration w ocenie ryzyka stopy procentowej portfeli instrumentów finansowych o stałym dochodzie. Wrocław: Wyd. UE we Wrocławiu.
14.Rekomendacja G Komisji Nadzoru Bankowego dotycząca zarządzania ryzykiem stopy procentowej w bankach z dnia 23 czerwca 1999 r., zaktualizowana w roku 2002.
15.Uchwała nr 76/2010 KNF z dnia 10 marca 2010 r., Dz. Urz. KNF nr 2 z dnia 9 kwietnia 2010 r., w sprawie zakre-su i szczegółowych zasad wyznaczania wymogów kapitałowych z tytułu poszczególnych rodzajów ryzyka.
16.Uhlir, H., Steiner, P. (1983). Analyse anleihespezifischer Risiken. Zeitschrift für Betriebswirtschaft, 53.
17.Uyemura, D.G., Deventer, D.R. (1997). Zarządzanie ryzykiem finansowym w bankach. Warszawa: ZBP.
18.Zawadzka, Z. (1995). Ryzyko bankowe, ryzyko stopy procentowej i ryzyko walutowe. Warszawa: Poltext