Pedagogika Szkoły Wyższej

ISSN: 2083-4381    OAI    DOI: 10.18276/psw.2018.2-13
CC BY-SA   Open Access 

Lista wydań / 2/2018 (24)
Doświadczanie autonomii przez studentów działających w kołach naukowych

Autorzy: Ilona Kość
Uniwersytet Szczeciński
Słowa kluczowe: autonomia studiowanie koła naukowe
Data publikacji całości:2019
Liczba stron:11 (151-161)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Studiowanie w dużej mierze polega na samodzielnej pracy uczącego się i na doświadczaniu autonomii studentów, wyrażającej się w odpowiedzialności za swój rozwój, podejmowane wybory, jakość uczenia się oraz jego efekty. Bez wątpienia koła naukowe są dominującą formą występującą w obrębie studenckiego ruchu naukowego. W zakresie podejmowanych zadań w zasadzie nie są ograniczane, powstają endogennie, z inicjatywy samych studentów, czasami z pasji nauczycieli akademickich, którzy szukają sprzymierzeńców wśród studentów. Na przykładzie działalności Koła Naukowego Studentów Pracy Socjalnej „Empowerment” z Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego przeanalizuję doświadczanie autonomii rozumianej jako niezależność związaną z prawem do samostanowienia i samodzielnego rozstrzygania spraw wewnętrznych, a także kreacji zewnętrznej określonej zbiorowości ze wszystkimi tego konsekwencjami.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Antonowicz, D. (2005). Uniwersytet przyszłości. Wyzwania i modele polityki. Warszawa: Instytut Spraw
2.Publicznych.
3.Bauman, Z. (2000). Ponowoczesność jako źródło cierpień. Warszawa: Sic!
4.Bloom, A. (1997). Umysł zamknięty. O tym, jak amerykańskie szkolnictwo wyższe zawiodło demokrację i zubożyło
5.dusze dzisiejszych studentów. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka.
6.Erikson, E.H. (1970). The Life Cycle. Epigenesis of Identity. W: H. Fitzgerald (red.), Development Psychology
7.(s. 46–81). New York–London: W.W. Norton & Company.
8.Furedi, F. (2008). Gdzie się podziali wszyscy intelektualiści? Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
9.Giddens, A. (2006). Nowoczesność i tożsamość. „Ja” i społeczeństwo w epoce późnej nowoczesności. Warszawa:
10.Wydawnictwo Naukowe PWN.
11.Granosik, M., Gulczyńska, A. (2014). Empowerment i badania w pracy socjalnej. W: A. Gulczyńska,
12.M. Granosik (red.), Empowerment w pracy socjalnej: praktyka i badania partycypacyjne (s. 15–23). Warszawa:
13.Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich.
14.Jezierska, B. (2003). Autonomia. W: T. Pilch (red.), Encyklopedia pedagogiczna XXI w. (s. 244–246).
15.Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak.
16.Kanafa-Chmielewska, D. (2012). Umacnianie (Empowerment) – pojęcie i istota. Współczesne Zarządzanie,
17.1, 130–140.
18.Kosz, J. (2011). Student pokolenia Y. Forum Dydaktyczne, 7–8, 107–118.
19.Kromolicka, B. (2016). Zaangażowanie studentów w proces kształcenia uniwersyteckiego. Pedagogika
20.Szkoły Wyższej, 2 (20), 23–36. DOI: 10.18276/psw.2016.2-03.
21.Łukasik, B. (2013). Edukacja akademicka przestrzenią wdrażania studenta do poznawczej i egzystencjalnej
22.autonomii. Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Pedagogika, 22,
23.253–258.
24.Melosik, Z. (2003). Edukacja, młodzież i kultura współczesna. Kilka uwag o teorii i praktyce pedagogicznej.
25.Chowanna, 1, 19–37.
26.Melosik, Z. (2004). Kredencjalizm: krytyka liberalnej interpretacji roli dyplomów. W: Z. Kwieciński,
27.B. Śliwerski (red.), Pedagogika (s. 325–351). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
28.Obuchowski, K. (1985). Autonomia jednostki a osobowość. W: J. Reykowski, O. Owczynnikowa,
29.K. Obuchowski (red.), Studia z psychologii emocji, motywacji i osobowości (s. 75–100). Wrocław: Zakład
30.Narodowy im. Ossolińskich.
31.Opiłowska, M. (2009). Współcześni studenci jako stratedzy własnej kariery zawodowej: (w świetle
32.teorii gier i kredencjalizmu). Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, 4 (48), 107–126.
33.Pauluk, D. (2016). Współczesny uniwersytet w potocznych doświadczeniach studentów. Teraźniejszość
34.– Człowiek – Edukacja, 3 (75), 183–196.
35.Podgórska, J. (2014). Żacy. XXI. Polityka. Niezbędnik Inteligenta, 4, 86–89.
36.Pytka, L. (2000). Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne.
37.Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
38.Rusek, H. (2005). Współczesne młode pokolenie jako wyzwanie dla socjalizacji i wychowania.
39.W: T. Lewowicki, A. Szczurek-Boruta, B. Grabowska (red.), Przemiany społeczno-cywilizacyjne i edukacja
40.szkolna – problemy rozwoju indywidualnego i kształtowania się tożsamości (s. 255–267). Kraków:
41.Oficyna Wydawnicza Impuls.
42.Szafraniec, K. (2000). Stawanie się nowego aksjonormatywnego ładu. Perspektywa ujęcia międzygeneracyjnego.
43.Acta Universitatis Nicolai Copernici. Socjologia Wychowania, 339 (14), 3–22.
44.Szostek, A. (red.) (2015). Program rozwoju szkolnictwa wyższego do 2020 r. Część II. Misja społeczna uniwersytetu
45.w XXI wieku. Warszawa: Wydawnictwo SGGW.
46.Sztompka, P. (2017). Autonomia: fundament kultury akademickiej. W: Autonomia uczelni i środowiska
47.akademickiego ‒ odpowiedzialność i etos akademicki (s. 29–34). Warszawa: Instytut Problemów
48.Współczesnej Cywilizacji im. Marka Dietricha, Oficyna Wydawnicza SGH.
49.Ustawa (2004). Ustawa z 12.03.2004 o pomocy społecznej. Dz.U. 2018, poz. 1508.