Problemy Transportu i Logistyki

Wcześniej: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Problemy Transportu i Logistyki

ISSN: 1644-275X     eISSN: 2353-3005    OAI    DOI: 10.18276/ptl.2017.40-12
CC BY-SA   Open Access 

Lista wydań / nr 4 (40) 2017
Zadośćuczynienie za zmarnowany urlop

Autorzy: Sławomir Tomczyk ORCID
Uniwersytet Szczeciński, Wydział Zarządzania i Ekonomiki Usług
Słowa kluczowe: zadośćuczynienie zmarnowany urlop
Data publikacji całości:2017
Liczba stron:8 (133-140)
Klasyfikacja JEL: K12
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Problematyka odpowiedzialności organizatora imprezy turystycznej z tytułu niewykonania lub niewłaściwego wykonania umowy może przysparzać w praktyce znacznych trudności, do czego przyczynia się w szczególności sam charakter świadczenia, skierowanego głównie w kierunku sfery przeżyć psychicznych konsumenta. W obowiązującym stanie prawnym podstawę odpowiedzialności stanowi art. 11a ustawy o usługach turystycznych. Odpowiedzialność ta obejmuje zarówno wyrównanie szkody majątkowej, jak i szkody niemajątkowej w postaci tak zwanego zmarnowanego urlopu polegającej na utracie oczekiwanej przyjemności podróży i towarzyszącej temu frustracji. Naprawienie szkody niemajątkowej następuje poprzez zapłatę stosownej kwoty pieniężnej.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Ciemiński, M, (2015). Odszkodowanie za szkodę niemajątkową w ramach odpowiedzialności ex contractu. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.
2.Cisek, A. (1989). Dobra osobiste i ich niemajątkowa ochrona w kodeksie cywilnym. Wro-cław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
3.Gospodarek, J. (2006). Prawo w turystyce. Warszawa: Difin.
4.Gospodarek, J. (2012). Glosa do uchwały SN z dnia 19 listopada 2010 r., III CZP 79/10. Orzecznictwo Sądów Polskich, nr 1-2, s. 4-11.
5.Grzybowski, S. (1957). Ochrona dóbr osobistych według przepisów ogólnych prawa cywilnego. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.
6.Kryla, K. (2011). Glosa do uchwały SN z dnia 19 listopada 2010 r., III CZP 79/10. Przegląd Sądowy, nr 9, s. 137-145.
7.Nesterowicz, M. (2016). Prawo turystyczne. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.
8.Panowicz-Lipska, J. (1975). Majątkowa ochrona dóbr osobiste. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.
9.Pazdan, M. (2007). Dobra osobiste i ich ochrona. W: M. Safjan (red.), System Prawa Prywatnego. Prawo cywilne – część ogólna, t. 1 (s. 1109-1169). Warszawa: C.H. Beck.
10.Radwański, Z. (2005). Prawo cywilne, Warszawa: C.H. Beck.
11.Radwański, Z. (1956). Zadośćuczynienie pieniężne za szkodę niemajątkową. Rozwój i funkcja społeczna, Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
12.Szpunar, A. (1999). Zadośćuczynienie za szkodę niemajątkową. Toruń: Branta.
13.Szpunar, A. (1979). Ochrona dóbr osobistych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Nauko-we.
14.Śmieja, A. (2014). Czyny niedozwolone. W: A. Olejniczak (red.), System Prawa Prywatnego. Prawo zobowiązań – część ogólna, t. 6, Legalis – wydanie internetowe.
15.Wałachowska, M. (2007). Zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę. Toruń: TNOiK.
16.Ziemianin, B. (1999). Prawo cywilne. Część ogólna. Poznań: Ars Boni et aequi.