1. | Balcerzan, Edward. Tłumaczenie jako wojna światów. Poznań: Wydawnictwo Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2009. |
2. | Bougeard-Vetö. Marie-Élisabeth. Chateaubriand traducteur. De l’exil au Paradis perdu. Paris: Honoré Champion, 2005. |
3. | Boy-Żeleński, Tadeusz. Pisma: Antologia literatury francuskiej. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1956. |
4. | Chateaubriand, François-René (de). Œuvres complètes de M. le Vicomte de Chateaubriand. Paris: Lefèvre, 1836. |
5. | Chateaubriand, François-René (de). Essai sur la literature angloise. Paris: Garnier, 1873. |
6. | Chateaubriand. Pamiętniki zza grobu. Wybór, przekład i komentarz Joanna Guze. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1991. |
7. | Chateaubriand, François-René (de). Mémoires d’outre-tombe. Paris: La Pochothèque, 2004. |
8. | Dąmbska-Prokop, Urszula. “O chronicznej nieokreśloności tłumaczenia. Uwagi o przekładach Paradise Lost Johna Miltona na język francuski i polski”. Półrocznik Językoznawczy Tertium 4/2 (2019): 88-121. |
9. | Eco, Umberto. Dire quasi la stessa cosa, esperienze di traduzione. Milano: Bompiani, 2003. |
10. | Himy, Armand. „Traduire Paradise Lost après Chateaubriand”. Palimpsestes. Revue de traduction 15 (2004): 25-38. |
11. | Larousse, Pierre, Claude Augé. Petit Larousse illustré : nouveau dictionnaire encyclopédique. Paris: Librairie Larousse, 1908. |
12. | Lefevre, André. “Ogórki matki Courage. Tekst, system i refrakcja w teorii literatury”. Współczesne teorie przekładu. Antologia. Kraków: Znak, 2009, 223-246. |
13. | Milton, John. Raj utracony. Przełożył Władysław Bartkiewicz. Warszawa: Druk Piotra Łaskauera i S-ki, 1902. |
14. | Milton, John. Raj utracony. Przełożył Maciej Słomczyński. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974. |
15. | Milton, John. Le paradis perdu.Traduction de Chateaubriand. Édition bilingue. Paris: Belin, 1990. |
16. | Nisard. „Du dernier ouvrage de M. de Chateaubriand”. Revue de Paris (34). 1836: 153-178. |
17. | Racine, Louis. Œuvres de Louis Racine. Paradis perdu. Paris: Lenormant, 1808. |
18. | Schœntjes, Pierre. Poétique de l’ironie. Paris: Editions du Seuil, 2001. |
19. | Sekrecka, Mieczysława. Chateaubriand jako teoretyk i krytyk literacki. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1958. |