Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

Najskuteczniejszym narzędziem do budowania narodowej świadomości jest znalezienie negatywnego punktu odniesienia w postaci obcego narodu lub państwa. Dla Irlandczyków są nimi Anglicy, których chętnie określa się mianem Anglosasów, a nawet Sasów, oraz Wielka Brytania. Dzieje Irlandczyków naznaczone są angielskim uciskiem, który w czasie reformacji zyskał kolejny faktor w postaci prześladowania religijnego. W konsekwencji katolickość stała się znakiem rozpoznawczym Irlandczyków i to w sytuacji, gdy nie brakowało Irlandczyków wyznania protestanckiego, którzy nie identyfikowali się z angielską/brytyjską koroną. Irlandczyków chętnie prezentowano jako ludzi zacofanych, stąd też tak samo spoglądano na popularną wśród nich muzykę folkową. Zasługą powstałego w 1962 roku zespołu The Dubliners było wzmocnienie irlandzkiej dumy narodowej – wielu uwierzyło, że nie ma konieczności, aby naśladować to, co angielskie lub amerykańskie. Wystarczy pozostać sobą. W wykonywanych utworach The Dubliners nawiązują do ważnych wydarzeń z historii irlandzkich zmagań o niepodległość. Można wskazać na rewolucję z 1798 roku, wielki głód (1845–1849), powstanie wielkanocne (1916) i niepokoje w Irlandii Północnej w dekadach po II wojnie światowej. Wiele postaci pojawiających się w balladach wykonywanych przez The Dubliners, nawet pies o imieniu Master McGrath, ma historyczny charakter. Do dzisiaj utwory w aranżacji The Dubliners są traktowane jako wzorcowe.