Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

ISSN: 1230-0780     eISSN: 2719-4337    OAI    DOI: 10.18276/skk.2024.31-02
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  CEEOL  ERIH PLUS

Lista wydań / nr 31 2024
Spunti di ecclesiologia nel pensiero di Dumitru Stăniloae
(Wybrane aspekty eklezjologii Dumitru Stăniloae)

Autorzy: Zoltán József Bara ORCID
Universitatea Babeş-Bolyai Cluj-Napoca, România | Facultatea de Teologie Romano-Catolică | Departamentul de Teologie Romano-Catolică Pastorală, Alba Iulia | Babeş-Bolyai University Cluj-Napoca, Romania | Faculty of Roman Catholic Theology | Department of Roman Catholic Pastoral Theology in Alba Iulia
Słowa kluczowe: eklezjologia prawosławna trzy munera Chrystusa w Kościele kapłaństwo powszechne wiernych kapłaństwo służebne widzialny charakter Kościoła
Data publikacji całości:2024
Liczba stron:22 (35-56)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Podejście eklezjologiczne Stăniloae jest częścią szerszej perspektywy teologii wschodniej, znanej jako theosis, czyli uczestnictwo ludzkości odnowionej w Chrystusie w boskim życiu. Ze spotkania bosko-trynitarnego fundamentu z fundamentem naturalno-ludzkim wynika teandryczna konstytucja Kościoła. Oznacza to, że Kościół ma aspekt „obiektywno-boski” i „subiektywno-ludzki”. Kościół jest ciałem Chrystusa nie tylko dlatego, że Chrystus ustanowił w nim swoje mieszkanie, ale także dlatego, że kontynuuje przez niego swoją potrójną posługę Arcykapłana, Proroka i Króla. Pełniąc te trzy munera, Chrystus nie patrzy na Kościół jak na bierny „przedmiot”, ale jak na partnera, który dobrowolnie odpowiada na Jego wezwanie. Królewskie kapłaństwo wiernych polega zatem na uczestnictwie w trzech munera Chrystusa. Misja świętych szafarzy polega przede wszystkim na „obiektywnym” pośredniczeniu w obecności Chrystusa Pośrednika z Ojcem oraz na uobecnianiu ofiary Chrystusa dla wszystkich ludzi, w każdym miejscu i czasie, poprzez sprawianie, by w niej uczestniczyli. Kapłaństwo służebne podkreśla teandryczną rzeczywistość Kościoła i wartość osoby ludzkiej dla zbawienia innych. Ta formalna odpowiedzialność świętych szafarzy, wykonywana w duchu Komunii między nimi a ludem Kościoła, przejawia się w sprawowaniu sakramentów, głoszeniu słowa i duszpasterskim prowadzeniu wiernych. Obecność kapłaństwa służebnego w Kościele, według Stăniloae, jest potwierdzeniem prawdziwego wcielenia Syna Bożego i Jego przymiotu Pośrednika ludzkości przed Bogiem.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Bara, Zoltán József. „La realtà mistica della Chiesa nella riflessione ortodossa di Dumitru Stăniloae”. Studia Universitatis Babes-Bolyai-Theologia Catholica Latina 66, 2 (2021): 77–107.
2.Bara, Zoltán József. „La Santissima Trinità come fonte e modello di sinodalità della Chiesa secondo Dumitru Stăniloae”. Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie 29 (2022): 41–70.
3.Bara, Zoltán József. Un approccio ortodosso ecclesiologico alla dimensione sacramentale della Chiesa: la Chiesa, Sacramento di Cristo, secondo Dumitru Stăniloae (Sakramenty nowym wyzwaniem dla Kościoła Katolickiego), red. Jan Radkiewicz. Studia i Rozprawy nr 53. Wydział Teologiczny Uniwersytetu Szczecińskiego, 155–180. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2019..
4.Cabásilas, Nicolas. Sacrae Liturgiae Interpretatio. PG 150, 367–492; trad. italiana, Commento della divina liturgia, 90–91. Padova, 1984.
5.Cirillo di Alessandria. Commentarium in S. Ioannis Evangelium. PG 74, 9–756.
6.Dumitru, Stăniloae. „Documentele doctrinare della Montreal”. Ortodoxia 16, 4 (1964): 577–597.
7.Gelu, Aron. „Taina preoției și chipul preotului, în opera și gândirea părintelui Dumitru Stăniloae”. Teologie și educație la Dunărea de Jos 12 (2013): 34–84.
8.Miller, Charles. The Gift of the World: An Introduction to the Theology of Dumitru Staniloae. Edinburgh: T&T Clark, 2000.
9.Staniloae, Dumitru. „Slujirile bisericești si atribuțiile lor”. Ortodoxia 22, 3 (1970): 462–469.
10.Stăniloae, Dumitru. „Autoritatea Bisericii”. Studii Teologice 16, 3–4, (1964):183–251.
11.Stăniloae, Dumitru. „Din aspectul sacramental al Bisericii”. Studii Teologice 18, 9–10, (1966): 530–562.
12.Stăniloae, Dumitru. „Din aspectul sacramental al Bisericii”. Studi Teologice 18, 9–10, (1966): 530–562.
13.Stăniloae, Dumitru. „Lisus Hristos, Arhiereu în veac”. Ortodoxia 31, 2 (1979): 217–231.
14.Stăniloae, Dumitru. „Noțiunea Dogmei”. Studi Teologice 16, 9–10 (1964): 534–572.
15.Stăniloae, Dumitru. „Opinii în legătură cu viitorul sfânt și mare Sinod ortodox”. Ortodoxia 25, 3 (1973): 425–440.
16.Stăniloae, Dumitru. „Păstor de suflete”. Cultură şi Duhovnicie. Vol. 2 (Telegraful Român, an 87, nr. 48, 24 nov. 1940), 701–706. Bucureşti: Ed. Basilica, 2012.
17.Stăniloae, Dumitru. „Sinteză eclesiologică. Studii Teologice 7, 5–6, (1955): 267–284.
18.Stăniloae, Dumitru. „Sublimitatea preoţiei şi îndatoririle preotului”. Mitropolia Olteniei 9, 5–6 (1957): 298–312.
19.Stăniloae, Dumitru. „Temeiurile teologice ale ierarhiei și ale sinodalitatii”. Studii Teologice 22, 3–4 (1970): 165–178.
20.Stăniloae, Dumitru. „Teologia Euharistiei”. Ortodoxia 21, 3, (1969): 343–363.
21.Stăniloae, Dumitru. Teologia Dogmatică ortodoxă. T. II. București 1978.
22.Yves, Congar. „Ecclesia de Trinitate”. Irén 14 (1937): 131–146.