1. | Altfest, L. (2004). Personal financial planning: Origins, developments and a plan for future direction. American Economist, 48 (2), 53–60. |
2. | Bauman, Z. (1996). Etyka ponowoczesna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. |
3. | Brandon, E.D., Welch, H.O. (2009). The History of Financial Planning: The Transformation of Financial Services. New Jersey: John Wiley & Sons. |
4. | CBOS (2012). Polak na rynku finansowym. Warszawa. |
5. | Certified Financial Planner Board of Standards (2016). Pobrano z: http://www.cfp.net |
6. | Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej (2014). Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE. |
7. | Gostomski, W. (2004). Doradztwo w bankach internetowych. Bank, 5, 24–25. |
8. | Griffin, R.W. (1997). Podstawy zarządzania organizacjami. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. |
9. | Iwanicz-Drozdowska, M. (2008). Bezpieczeństwo rynku usług finansowych. Perspektywa Unii Europejskiej. Warszawa: Oficyna Wydawnicza SGH. |
10. | KNF (2008). Kanon Dobrych Praktyk Rynku Finansowego. Rekomendowany przez Komisję Nadzoru Finansowego Uchwałą nr 99/08 Komisji Nadzoru Finansowego z 18 marca 2008. |
11. | KNF (2012). Zaufanie do wybranych instytucji sektora finansowego. Warszawa: TNS Pentor. |
12. | Korenik, D. (2006). Bank i jego usługi w dobie „rewolucji finansowej”. W: D. Korenik (red.), Innowacyjne usługi banku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. |
13. | Mendyk, I. (2010). Etyczne dylematy zarządzania zasobami ludzkimi. W poszukiwaniu przyczyn nieetycznych zachowań. W: E. Skrzypek (red.), Etyka a jakość i efektywność w organizacji (s. 180–190). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. |
14. | Mrówka, M. (2011). Źródła etyki doradztwa w filozofii starożytnej. W: Annales. Etyka w życiu gospodarczym. T. 14, nr 2 (s. 119–128). Łódź: Salezjańska Wyższa Szkoła Ekonomii i Zarządzania. |
15. | NBP (2015). Stan wiedzy i świadomości ekonomicznej Polaków 2015. Warszawa: konsorcjum Pracownia Badań i Innowacji Społecznych „Stocznia” i Grupa IQS dla Departamentu Edukacji i Wydawnictw Narodowego Banku Polskiego. |
16. | Podedworna-Tarnowska, D. (2010). Doradztwo finansowe Polsce. Niezależność i obiektywizm czy komercyjne pośrednictwo? W: D. Zarzecki (red.), Zarządzanie finansami. Analiza finansowa i zarządzanie ryzykiem. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. |
17. | Fundacja Kronenberga (2009). Stan wiedzy finansowej Polaków. Raport Fundacji Kronenberga przy Citi Handlowy. Warszawa: Dom Badawczy Maison. |
18. | Standards International (2016). Pobrano z: http://www.standardsinternational.co.uk. |
19. | Ustawa (2007). Ustawa z 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym. DzU 2007, nr 171, poz. 1206; z 2014 r. poz. 827; z 2015 r. poz. 1348. |
20. | Waliszewski, K. (2010a). Doradztwo finansowe w Polsce. Warszawa: CeDeWu. |
21. | Waliszewski, K. (2010b). Współpraca banków i doradców finansowych szanse i zagrożenia dla banków i sektora bankowego. Bezpieczny Bank, 3 (42), 140–157. |
22. | Waliszewski, K. (2012). Europejskie Standardy Doradztwa Finansowego w Polsce. W: I. Pyka, J. Cichorska (red.), Finanse w niestabilnym otoczeniu – dylematy i wyzwania. Bankowość, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach. Katowice. |
23. | Taylor, J.B. (2010). Zrozumieć kryzys finansowy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. |