ISSN: 1644-275X
eISSN: 2353-3005
OAI
DOI: 10.18276/ptl.2018.42-08
Lista wydań /
nr 2 (42) 2018
Doznanie ciężkiego i trwałego uszczerbku na zdrowiu pasażera a możliwość dochodzenia zadośćuczynienia za doznaną krzywdę przez osoby mu najbliższe
| Autorzy: |
Dorota
Ambrożuk
Uniwersytet Szczeciński, Wydział Zarządzania i Ekonomiki Usług Krzysztof Wesołowski Uniwersytet Szczeciński, Wydział Zarządzania i Ekonomiki Usług |
| Słowa kluczowe: | odpowiedzialność przewoźnika zadośćuczynienie uprawnienia najbliższych poszkodowanego pasażera |
| Rok wydania: | 2018 |
| Liczba stron: | 11 (85-95) |
| Klasyfikacja JEL: | K12 |
Abstrakt
Autorzy rozważają możliwość dochodzenia zadośćuczynienia za naruszenie dobra osobistego w postaci prawidłowych relacji rodzinnych przez osoby najbliższe pasażera, który doznał ciężkiego uszkodzenia ciała. Możliwość żądania takiego zadośćuczynienia dopuścił Sąd Najwyższy w uchwale z 27 marca 2018 roku, która zapadła na tle stanu faktycznego niedotyczącego przewozu, ale z powołaniem przepisów o czynach niedozwolonych, które mogą dotyczyć odpowiedzialności przewoźnika za zdrowie podróżnego (wobec braku w prawie wewnętrznym regulacji szczególnej dotyczącej tej odpowiedzialności). Autorzy krytycznie oceniają stanowisko Sądu Najwyższego. Wskazują, że istnieje ryzyko odnoszenia go do odpowiedzialności przewoźnika w sytuacji, gdy oparta jest ona wyłącznie na przepisach Kodeksu cywilnego o czynach niedozwolonych. Ich zdaniem nie powinno to mieć miejsca w tych sytuacjach, gdy podstawą odpowiedzialności są przepisy konwencji międzynarodowych i rozporządzeń unijnych, które odpowiedzialność przewoźnika za szkody na osobie regulują jako odpowiedzialność kontraktową. Autorzy, wskazując na nieadekwatność stanowiska Sądu Najwyższego w odniesieniu do odpowiedzialności przewoźnika, postulują jej unormowanie w prawie wewnętrznym, wzorem konwencji międzynarodowych.
Pobierz plik
Plik artykułu
Bibliografia
| 1. | Bagińska, E. (2016). Dopuszczalność dochodzenia przez osoby bliskie zadośćuczynienia w związku z doznaniem poważnej szkody na osobie przez bezpośrednio poszkodowanego. IUSTITIA, 2, 69–78. |
| 2. | Bosek, L. (2015). W sprawie kwalifikacji więzi rodzinnej jako dobra osobistego. Uwagi krytyczne na tle aktualnego orzecznictwa Sądu Najwyższego. Forum Prawnicze, 3, 3–19. |
| 3. | Dąbrowski, D. Podstawy odpowiedzialności przewoźnika kolejowego za uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź śmierć podróżnego (w druku). |
| 4. | Dragun-Gertner, M., Pepłowska-Dąbrowska, Z. (2017). Ochrona słabszej strony w umowach przewozu pasażerów drogą morską. Proponowane zmiany w polskim kodeksie morskim. W: Z. Kuniewicz, D. Sokołowska (red.), Prawo kontraktów (s. 87–99). Warszawa: Wolters Kluwer. |
| 5. | Górski, W., Dominiczak, Z. (1987). Problematyka prawna przewozu osób. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. |
| 6. | Kaliński, M. (2014). Ograniczenie indemnizacji do podmiotów bezpośrednio poszkodowanych – w związku z nowelizacją art. 446 Kodeksu cywilnego. Przegląd Sądowy, 3, 7–23. |
| 7. | Konert, A. (2010). Odpowiedzialność cywilna przewoźnika lotniczego. Warszawa: Wolters Kluwer. |
| 8. | Koziński, M.H. (2010). Odpowiedzialność cywilna morskiego przewoźnika pasażerów według prawa Unii Europejskiej. Prace Wydziału Nawigacyjnego Akademii Morskiej w Gdyni, 25, 19–32. |
| 9. | Lanckoroński, B. (2013). Odpowiedzialność cywilna za pośrednie naruszenie dóbr. Warszawa: LexisNexis. |
| 10. | Michałowska, K. (2017). Niemajątkowe wartości życia rodzinnego w polskim prawie cywilnym. Warszawa: C.H. Beck. |
| 11. | Nesterowicz, M. (2017). Zadośćuczynienie pieniężne za naruszenie praw pacjenta i dóbr osobistych osób bliskich. W: W. Robaczyński (red.), Czynić postęp w prawie. Księga jubileuszowa dedykowana Profesor Birucie Lewaszkiewicz-Petrykowskiej (s. 333–344). Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. |
| 12. | Orlicki, M. (2013). O możliwości dochodzenia roszczeń o zadośćuczynienie za śmierć najbliższego członka rodziny zmarłego przed dniem 3 sierpnia 2008 r. Prawo Asekuracyjne, 4, 13–20. |
| 13. | Osajda, K. (2016). Zadośćuczynienie za doznanie przez bliskiego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku. Państwo i Prawo, 1, 73–86. |
| 14. | Szanciło, T. (2008). Prawo przewozowe. Komentarz. Warszawa: C.H. Beck. |
| 15. | Śmieja, A. (2009). W: A. Olejniczak (red.), Prawo zobowiązań – część ogólna. Seria: System prawa prywatnego (t. 6, s. 335–363, 447–748). Warszawa: C.H. Beck. |
| 16. | Wałachowska, M. (2014). Wynagrodzenie szkód deliktowych doznanych przez pośrednio poszkodowanych. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. |
| 17. | Wesołowski, K. (2015). Konkurencyjność podstaw dochodzenia roszczeń wobec przewoźnika samochodowego. Problemy Transportu i Logistyki, 29, 287–300. |
| 18. | Wesołowski, K. (2017). Odpowiedzialność za utratę życia i zdrowia podróżnego. Problemy Transportu i Logistyki, 4, 141–152. |