Rocznik Komparatystyczny

ISSN: 2081-8718     eISSN: 2353-2831    OAI    DOI: 10.18276/rk.2023.14-07
CC BY-SA   Open Access   ERIH PLUS

Lista wydań / 14 (2023)
Shakespeare Leona Pinińskiego: próba odczytania na nowo

Autorzy: Katarzyna Jaworska-Biskup ORCID
Uniwersytet Szczeciński

Maciej Jońca ORCID
Uniwersytet Szczeciński
Słowa kluczowe: Leon Piniński William Shakespeare przekład prawo rzymskie komparatystyka
Data publikacji całości:2023
Liczba stron:21 (149-169)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Leon Piniński (1857-1938) was one of the most outstanding legal scholars and men of art at the turn of the XIX and XX centuries. His achievements in law (in particular Roman law and the law on ownership) have already been acknowledged in the research literature. There are also many publications about his life and work as a Professor of Roman law at the University of Lwów. No proper research, however, has been done into Piniński’s contribution to Shakespeare’s studies. The paper attempts to fill this gap by discussing Leon Piniński’s legacy as a translator and commentator on William Shakespeare. The analysis focuses on a two-volume work entitled “William Shakespeare. Wrażenia i szkice z twórczości poety” (Lwów, 1924). In this seminal contribution, Piniński examines all of Bard’s plays in terms of sources, synopsis, themes and intertextuality. Leon Piniński also translated Shakespeare’s works and criticised the translations by such prominent authors as Leon Ulrich and Józef Paszkowski. Many of his ideas and translation choices were innovative compared to other Polish versions of Shakespeare’s plays and are still relevant today.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Aebischer Pascale. „The Properties of Whiteness: Renaissance Cleopatras from Jodelle to Shakespeare”, Shakespeare Survey 65 (2011): 221-238.
2.Baker Mona, Saldanha Gabriela (red.). Routledge Encyclopedia of Translation Studies, London: Routledge.
3.Beard Mary, Henderson John. Kultura antyczna. Bardzo krótkie wprowadzenie. Warszawa: Wydawnictwo: Prószyński i S-ka, 1997.
4.Blake N.F. Shakespeare’s Language. An Introduction, London: Macmillan Press, 1984.
5.Bloch Marc. Pochwała historii czyli o zawodzie historyka, Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki, 2009.
6.Bocaccio. Dekameron, t. II. Tłum. Edward Boyé. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1983.
7.Chlamtacz Marceli. „Śp. Leon Piniński (wspomnienie pośmiertne i ocena działalności naukowej)”, Gazeta Sądowa Warszawska 18/19 (1938): 276-279, 289-290.
8.Chwalewik Witold. Z literatury angielskiej. Studia i wrażenia, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1969.
9.Chłędowski Kazimierz. Pamiętniki, t. 1, Wrocław: Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1951.
10.Crystal David, Crystal Ben. Shakespeare’s Words. A Glossary and Language Companion. London: Penguin Books, 2002.
11.Czech-Jezierska Bożena. „Profesor Leon Piniński – wybitny lwowski uczony przełomu XIX i XX wieku”. Ius et historia: księga pamiątkowa dedykowana Profesorowi Jerzemu Markiewiczowi. Red. Tadeusz Guz, Waldemar Bednaruk, Maria Regina Pałubska, Lublin: Wydawnictwo KUL, 2011: 169-192.
12.Danowicz Bogdan. Ujarzmianie Melpomeny. Kraków 1972.
13.Elam Keir. „Cleopatra a gipsy”: Performing the Nomadic Subject in Shakespeare’s Alexandria, Rome and London”, Memoria di Shakespeare. A Journal of Shakespearean Studies 4 (2017): 35-60.
14.Evans, G. Blakemore. Romeo and Juliet. Cambridge: Cambridge University Press, 1984.
15.Findlay Alison. Women in Shakespeare. A Dictionary, London, New York: Continuum, 2010.
16.Górski Artur. Podolacy. Obóz polityczny i jego liderzy. Warszawa: Wydawnictwo DIG, 2013.
17.Haferkamp Hans Peter. „Die sogenannte Begriffsjurisprudenz im 19. Jahrhundert – „reines“ Recht?”, Reinheit des Rechts. Kategorisches Prinzip oder regulative Idee?, Red. Otto Depenheuer, Wiesbaden: Verlag, 2010.
18.Hattenhauer Hans. Grundbegriffe des Bürgerlichen Rechts: historisch-dogmatische Einführung, München: Beck, 2000: 180-184.
19.Jaworska-Biskup Katarzyna. „Problemy przekładu terminologii z zakresu prawa na podstawie wybranych polskich tłumaczeń sztuk Williama Szekspira”, Przekładaniec 40/2020: 260–284.
20.Jaworska-Biskup Katarzyna. „Refleksje literackie w wybranym piśmiennictwie polskich prawników. Przegląd badań Leona Pinińskiego, Stefana Breyera i Mieczysława Szerera z lat 1924–1976”, Studia Prawnicze KUL 91.3 (2022): 33-40.
21.Jońca Maciej. Prawo rzymskie. Mirabilia. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2015.
22.Jońca Maciej. „Leon Piniński – historyk sztuki stworzony przez podróże”. Aksjologia podróży. Red. Zbigniew Krawczyk, Ewa Lewandowska-Tarasiuk, Jan Wiktor Sienkiewicz. Warszawa: Almamer, 2012: 176-198.
23.Jońca Maciej. „Szekspirolog. Przyczynek do biografii Leona Pinińskiego”. Prawo i literatura. Parerga. Red. Joanna Kamień, Jerzy Zajadło, Kamil Zeidler, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2019: 171-182.
24.Jońca Maciej. „Antoniusz i Kleopatra: jakie małżeństwo?”, Wokół problematyki małżeństwa w prawie rzymskim. Henrico Insadowski (1888-1946) in memoriam. Red. Antoni Dębiński, Monika Wójcik, Lublin: Katolicki Uniwersytet Lubelski, 2007: 113-133.
25.Koderębski Jan. Prawo rzymskie w Polsce XIX wieku. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 1990.
26.Kołacz-Chmiel Małgorzata. Mulier honesta et laboriosa. Kobieta w rodzinie chłopskiej późnośredniowiecznej Małopolski. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2018.
27.Komornicka Anna, Maciej Jońca. „Stryj Leon i inni”, Meander 71 (2016): 183.
28.Komornicka Anna. „Wspomnienie o Janie Parandowskim”, Meander 68 (2013): 214.
29.Kozłowski Adam. Lwów. Wizja utraconego miasta. Nowy Jork, 1991.
30.Krysztofiak Maria. Przekład literacki a translatologia. Poznań: Wydawnictwo Naukowe 1999.
31.LaPerle Carol Mejia. „An Unlawful Race: Shakespeare’s Cleopatra and the Crimes of Early Modern Gypsies”, Shakespeare 13 (2017), s. 226-238.
32.Lerch K. „Bacon Francis (1561-1626)”, Juristen: ein biographisches Lexikon von der Antike bis zum 20. Jahrhundert. Red. Michael Stolleis, München: Verlag C.H. Beck, 2001: 56-58.
33.Linde Samuel Bogumił. Słownik języka polskiego, t. 1, cz. 1, Warszawa, 1807.
34.Limon Jerzy. Szekspir bez cenzury. Erotyczny żart na scenie elżbietańskiej. Gdańsk, Fundacja Terytoria Książki, 2018.
35.Łazuga Waldemar. Kalkulować. Polacy na szczytach c.k. monarchii. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka, 2013.
36.Łazuga Waldemar. Uwikłani w przeszłość. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka, 2023.
37.Mahood Molly Maureen. Shakespeare’s wordplay. London: Routledge, 2004.
38.Nancka Grzegorz. „Szkoła naukowa czy tylko kuźnia talentów? Lwowskie środowisko romanistyczne w latach 1857–1939”, Czasopismo Prawno-Historyczne 2020/LXXII/2: 225-227.
39.Oliver H.J. (red). William Shakespeare. The Taming of the Shrew, Oxford: Oxford University Press, 2008.
40.Parandowski Jan. „Ławki”. Jan Parandowski, Zegar słoneczny. Dzieła wybrane, t. II, Warszawa: Czytelnik, 1957: 718.
41.Pikulska-Radomska Anna, Skrzywanek-Jaworska Dagmara. „Leona hr. Pinińskiego wprowadzenie do teorii posiadania”. Verus amicus rara avis est. Studia poświęcone pamięci Wojciecha Organiściaka. Red. Adam Lityński, Andrzej Matan, Marian Mikołajczyk, Dariiusz Nawrot, Grzegorz Nancka, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2020: 664–676.
42.Piniński Leon. Der Thatbestand des Sachbesitzerwerbs nach gemeinem Recht. Eine zivilistische Untersuchung, Bd. 1, Leipzig 1885.
43.Piniński Leon. Der Thatbestand des Sachbesitzerwerbs nach gemeinem Recht. Eine zivilistische Untersuchung, Bd. 2: Sukzession in den Besitz, Besitzerwerb animo solo, Besitzwille, Lehre von den juristischen Willenserklärungen, Leipzig, 1888.
44.Piniński Leon. Shakespeare. Wrażenia i szkice z twórczości poety. Lwów: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1924.
45.Rosenberg Marvin, Rosenberg Mary. The Masks of Anthony and Cleopatra, Newark: University of Delaware Press, 2006.
46.Shakespeare William. Romeo i Julia. Tłum. Ignacy Kefaliński [I. Hołowiński]. Dzieła Wilhelma Shakespeare, T. 1, T. Glücksberg, Wilno 1839: 211–363.
47.Shakespeare William. Romeo i Julia. Tłum. Leon Ulrich. Kraków: Gebethner i Wolff, 1895.
48.Shakespeare William. Romeo i Julija. Tłum. Józef Paszkowski. Dzieła dramatyczne Williama Shakespeare (Szekspira): wydanie ilustrowane ozdobione 545 drzeworytami, Warszawa: Spółka Wydawnicza Księgarzy, 1875: 9–65.
49.Skrzywanek-Jaworska Dagmara. „Polemika Leona Pinińskiego na temat corpus possessionis z wybranymi przedstawicielami XIX-wiecznej nauki prawa”, Studia Prawno-Ekonomiczne 118 (2021): 95-118.
50.Sokol B.J. Sokol Mary. Shakespeare, Law, and Marriage. Cambridge: Cambridge University Press, 2003.
51.Udalska Eleonora. Teatrologia w Polsce w latach 1918–1939. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977.
52.Wasylewski Stanisław. Pod kopułą lwowskiego Ossolineum: pamiętnik stypendysty i asystenta Zakładu Narodowego im. Ossolińskich w latach 1905–1910, Wrocław–Warszawa–Kraków: Ossolineum, 1958.
53.Wasylewski Stanisław. „Księżna Lorcia przyjmuje”. Wspomnienia o Janie Kasprowiczu. Red. Roman Loth, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1967: 309.
54.Wells Stanley, Gary Taylor (red.). William Shakespeare. The Complete Works. Oxford: Clarendon Press, 2005.
55.Wiaderna-Kuśnierz Renata. „Leon Piniński – profesor prawa rzymskiego na Uniwersytecie Lwowskim”. Historia, mentalność, tożsamość. Red. Joanna Pisulińska, Paweł Sierżęga, Leonid Zaszkilniak. Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2008: 471-479.
56.Wiaderna-Kuśnierz Renata. Prawo rzymskie na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w okresie międzywojennym (1918-1939), Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2015a.
57.Wiaderna-Kuśnierz Renata. „Zagraniczne studia i stypendia naukowe romanistów Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie”, Zeszyty Prawnicze 15/4, 2015b: 194-195.
58.Wiaderna-Kuśnierz Renata. „Leon hr. Piniński (1857-1938) – prawnik, polityk, historyk sztuki, znawca literatury i kompozytor. Zarys biografii”. Przedwojenny Lwów i jego uczeni. Sylwetki –działalność naukowa – osiągnięcia. Red. Sławomir Dorocki, Paweł Brzegowy. Kraków: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej, 2016: 214-243.
59.Wiaderna-Kuśnierz Renata. „Reformy prawa wyborczego do austriackiej Rady Państwa przełomu XIX i XX wieku w wystąpieniach Leona hr. Pinińskiego publikowanych na łamach „Gazety Narodowej”, Prawo i Więź 4(47), 2023: 915-928.
60.Zdrada Jerzy. „Piniński Leon Jan (1857–1938)”, Polski Słownik Biograficzny, t. 26, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1981: 332–337.
61.Ziętarska Jadwiga. „Etyka – estetyka – filologia. U źródeł dawnej myśli translatorskiej”. Przekład literacki. Teoria, historia, współczesność, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997.
62.Zybała Z. „s.v. manus”. Leksykon tradycji rzymskiego prawa prywatnego. Red. Antoni Dębiński, Maciej Jońca, Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck, 2016: 233.