Studia Językoznawcze

synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny


ISSN: 1730-4180     eISSN: 2353-3161    OAI    DOI: 10.18276/sj.2018.17-01
CC BY-SA   Open Access   ERIH PLUS

Lista wydań / t. 17, 2018
Badacz języka wobec triady: pisarz – tworzywo językowe – tekst (studium warsztatowe)

Autorzy: Kwiryna Handke
Słowa kluczowe: pisarz język tekst badacz
Data publikacji całości:2018
Liczba stron:15 (7-21)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Koncepcja badania tworzywa językowego tekstów literatury przy utrzymywaniu w procesie badawczym stałej relacji w obrębie triady: pisarz – tworzywo językowe – tekst oraz pisarz – tekst – badacz. Dominantą jest postrzeganie pisarza nie tylko jako autora i kreatora tekstu, nadawcę komunikatu, twórcę oryginalnego warsztatu pisarskiego, ale również jako jednostkę ludzką, egzystującą w określonym czasie i miejscu/miejscach, osobowość o konkretnej tożsamości, obdarzoną swoistymi właściwościami, posiadającą sobie właściwe: wiedzę, doświadczenia, upodobania, poglądy, preferencje i emocje. Pisarz jest twórcą tekstu a badacz powinien uszanować jego prawa autorskie, ale jednocześnie jak najlepiej ukazać wszystko to, co pisarz zawał w swoim tekście.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Bartnicka, Barbara. Świat dźwięków. T. 4 serii Słownictwo pism Stefana Żeromskiego. Kraków: Universitas 2002.
2.Czachorowska, Magdalena. Wyobraźnia pisarska Bolesława Prusa i Stefana Żeromskiego na przykładzie słownictwa topograficznego i nazw barw. Bydgoszcz: Wydawnictwo UKW w Bydgoszczy, 2006.
3.Cygan, Stanisław. Świat roślin. T. 9 serii Słownictwo pism Stefana Żeromskiego. Kraków: Universitas, 2007.
4.Dąbrowska, Maria. Dzienniki. T. 1–2. Warszawa: Czytelnik, 1988.
5.Doroszewski, Witold, red. Słownik języka polskiego. T. I–XI. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1958–1969.
6.Drewnowski, Tadeusz. Rzecz russowska. O pisarstwie Marii Dąbrowskiej. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1981.
7.Encyklopedia wiedzy o języku polskim. Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, 1978.
8.Głowiński, Michał i in. Słownik terminów literackich. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, 1976.
9.Handke, Kwiryna. „Henryk Sienkiewicz i Stefan Żeromski jako koloryści”. W: Henryk Sienkiewicz w kulturze polskiej, red. Krzysztof Stępnik, Tadeusz Bujnicki. Lublin: Wydawnictwo UMCS, 2007, 319–336.
10.Handke, Kwiryna. O języku dobrze i źle. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 2004.
11.Handke, Kwiryna. „O regionalizmach w listach Adama Mickiewicza”. Cz. 1. W: Studia nad językiem Adama Mickiewicza, red. Mirosława Białoskórska, Leonarda Mariak. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 1998, 98–109.
12.Handke, Kwiryna. Polszczyzna Stefana Żeromskiego. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 2012.
13.Handke, Kwiryna. Prywatny język Elizy Orzeszkowej. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 2013.
14.Handke, Kwiryna. „Regionalność polszczyzny Wspomnień Wołynia, Polesia i Litwy Józefa Ignacego Kraszewskiego”. Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej 39 (1993): 35–47.
15.Handke, Kwiryna. „Skrzydła – wyraz i nośnik symboli w tekstach Stefana Żeromskiego”. Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny 16 (2017): 5–27.
16.Handke, Kwiryna. Świat barw. T. 5 serii Słownictwo pism Stefana Żeromskiego. Kraków: Universitas, 2002.
17.Handke, Kwiryna. „Warszawa Bolesława Prusa i Stefana Żeromskiego”. W: Bolesław Prus. Pisarz – Publicysta – Myśliciel, red. Maria Woźniakiewicz-Dziadosz, Stanisław Fita, seria: Obrazy kultury polskiej. Lublin: Wyd. UMCS, 2003, 307–317.
18.Handke, Kwiryna. „Warszawskie kalendarium według Kronik Bolesława Prusa i prasy codziennej z lat 1874–1910”. W: taż, Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Wydawnictwo Muzeum Historycznego m.st. Warszawy, 2011, 473– 517.
19.Handke, Ryszard. Walka, wojna, wojskowość. T. 6 serii S łownictwo pism Stefana Żeromskiego. Kraków 2002.
20.Karłowicz, Jan. Słownik gwar polskich. T. I–VI. Kraków: Nakładem Akademii Umiejętności, 1901–1911.
21.Linde, Samuel Bogumił. Słownik języka polskiego. T. I–VI, wyd. 2. Lwów: Drukarnia XX. Pijarów, 1854–1869.
22.Olszewska, Maria Jolanta. W kręgu meteorologii i astronomii. T.10 serii Słownictwo pism Stefana Żeromskiego. Kraków: Universitas 2007.
23.Prus, Bolesław. Kroniki. T. I–XX, oprac. Zygmunt Szweykowski. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1956–1970.
24.Słownictwo pism Stefana Żeromskiego. T. 1–14. Kraków: Universitas, 2002–2007. T. 15. Kraków: Universitas 2010. T. 16. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2014.
25.Tokarski, Ryszard. Semantyka barw we współczesnej polszczyźnie. Lublin: Wydawnictwo UMCS, 1995.
26.Zawadowski, Leon. Lingwistyczna teoria języka. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1966.
27.Żeromski, Stefan. Dzienniki. T. I–III (Warszawa: Czytelnik, 1953–1956).