Abstrakt
1. Powództwo przeciwegzekucyjne w strukturze Kodeksu postępowania cywilnego nie stanowi dodatkowego (nadzwyczajnego) środka zaskarżenia prawomocnego orzeczenia sądowego. Powództwo to nie służy korygowaniu błędów zaistniałych w postępowaniu w którym wydano tytuł egzekucyjny, czy też podważaniu trafności zapadłego tam wyroku. W istocie swej zmierza do dochodzenia (żądania sądowej ochrony) przez dłużnika jego własnego prawa, które w świetle normy prawa materialnego pozwalać ma na uchylenie się od obowiązku spełnienia świadczenia stwierdzonego tytułem wykonawczym.
2. Jeśli dłużnik (według treści tytułu wykonawczego) decyduje się na wytoczenie powództwa przeciwegzekucyjnego, zarazem równolegle zaskarżając orzeczenie stanowiące podstawę tego tytułu wnosząc np. skargę kasacyjną, to powinien opierać żądania obu tych środków prawnych o różną podstawę. Nie można wobec tego twierdzić, że uwzględnienie skargi kasacyjnej uczyni bezprzedmiotowym kontynuowanie postępowania z powództwa opozycyjnego (przesądza o zasadności tego powództwa).
