Colloquia Theologica Ottoniana

ISSN: 1731-0555     eISSN: 2353-2998    OAI
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  ERIH PLUS

Lista wydań / 2/2014
Proweniencja, rozwój i specyfika „dialogowego ja” psychologii pastoralnej

Autorzy: Andrzej Pankalla
Wydział Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Anna Wieradzka-Pilarczyk
Wydział Teologiczny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Słowa kluczowe: dialogowe ja religia interdyscyplinarny dialog teologia pastoralna psychologia pastoralna
Data publikacji całości:2014
Liczba stron:18 (191-208)

Abstrakt

Historia psychologii pastoralnej, od jej powstania na gruncie dziewiętnastowiecznego protestantyzmu, aż do czasów współczesnych, uwidacznia pewien problem z umiejscowieniem jej pośród dyscyplin naukowych. Przyczyn tej rozmytej tożsamości upatruje się w ciągłej nieumiejętności pogodzenia relacji psychologii i religii, przechodzącej od etapów jawnej wrogości (freudyzm, marksizm), poprzez redukcjonizm z prostym utożsamianiem zjawisk psychicznych i duchowych czy wzajemną obojętność, po otwartość i wzajemne korzystanie ze swych osiągnięć. Artykuł ukazuje aktualnie uprawianą psychologię pastoralną jako swoisty obszar „wpomiędzy” psychologią (religii) a teologią pastoralną. Uwzględniając historię tej młodej dyscypliny, autorzy zarysowują związek psychologii pastoralnej z innymi dziedzinami wiedzy, wskazując, że niejasna tożsamość na styku teologii i psychologii może stanowić w swej istocie jej wielki zasób budowany na zdolności interdyscyplinarnego dialogu oraz elastycznym wpisywaniu się w potrzeby współczesnego człowieka z jego polifoniczną naturą.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Allport G.W., Osobowość i religia, Warszawa 1988.
2.American Association of Pastoral Counselors, http://www.aapc.org/ (4.04.2013).
3.Assocacion of Professional Chaplains, http://professionalchaplains.org/content.asp?contentid=217 (4.04.2013).
4.Assocazione Italiana Psicologi e Psichiatri Catolicci, http://www.aippc.net/ (4.04.2013).
5.Cantelmini T., Laselva P., Paluzzi S., Dialog psychologii z teologią, Poznań 2006.
6.Centrum Formacji Duchowej. Kraków, http://www.cfd.sds.pl/?d=spis,,151 (4.04.2013).
7.Centrum Formacji Duchowej. Trzebinia, http://www.cfdtrzebinia.sds.pl/?d=spis,,138(4.04.2013).
8.College of Pastoral Supervision & Psychoterapy, http://www. pastoralreport.com/ (4.04.2013).
9.Deutsche Gesellschaft für Pastoralpsychologie, http://www.pastoralpsychologie.de/gesellschaft.html (4.04.2013).
10.Jabłońska K., Gawryś C. (red.), Między konfesjonałem a kozetką, Warszawa 2010.
11.Jan Paweł II, Encyklika Fides et ratio. O relacjach między wiarą i rozumem, Poznań 1998.
12.Jan Paweł II, Sakrament pokuty w życiu Kościoła, Przesłanie do Penitencjarii Apostolskiej, „L’Obsservatore Romano” 98 (1998) 5–6.
13.Kongregacja ds. Edukacji Katolickiej, Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis, AAS 62 (1970), http://www.vatican.va/archive/aas/index_sp.htm (4.04.2013).
14.Kożuch M., Chrześcijańska formacja indywidualna, Kraków 2001.
15.Kroplewski Z., Psychologia pastoralna. Koncepcje i kontrowersje, Szczecin 2011.
16.Krzysteczko H., Poradnictwo duszpasterskie. Teoria i praktyka rogeriańskiego kontaktu pomocnego, Katowice 1998.
17.Paszkowska T., Psychologia w kierownictwie duchowym, Lublin 2007.
18.Pius XII, Konstytucja Apostolska Ad uberrima, AAS 50 (1958), http://www.vatican.va/archive/aas/index_sp.htm (4.04.2013).
19.Pius XII, Konstytucja Apostolska Sedes sapientiae, AAS 48 (1956), http://www.vatican.va/archive/aas/index_sp.htm (4.04.2013).
20.Płużek Z., Psychologia pastoralna, Kraków1991.
21.Popielski K., Koncepcja logoterapii V.E. Frankla i jej znaczenie w poradnictwie psychologiczno-pastoralnym, w: Z. Chlewiński (red.), Wybrane zagadnienia z psychologii pastoralnej, Lublin 1989.
22.Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis z 6 stycznia 1970 (włączone na terenie Polski do Ratio Institutione Sacerdotalis pro Polonia z 1 września 1971), w: K. Klauza,Zasady formacji kapłańskiej w Polsce, Częstochowa 1999, s. 110.
23.Rostworowski P., Kierownictwo duchowe. Kilka zasad i wskazówek, Tyniec–Kraków 2012.
24.Rupnik M.I., Rozeznawanie duchowe. Ku doświadczeniu Boga, cz. 1, Częstochowa 2004.
25.Sobór Watykański II, Konstytucja o Kościele w świecie współczesnym. Lumen gentium, w: Sobór Watykański II, Konstytucje, dekrety, deklaracje, Poznań 2002.
26.Stowarzyszenie Psychologów Chrześcijańskich, http://www.spch.pl/index.php?option=-com_content&view=article&id=97&Itemid=89 (4.04.2013).
27.Szentmártoni M., Psychologia pastoralna, Kraków 1995.
28.Szkoła Formatorów, http://www.ignatianum.edu.pl/studium/ (4.04.2013).
29.The Association for Clinical Pastoral Education, http://www.acpe.edu/ (4.04.2013).
30.Tomkiewicz A., Psychologia pastoralna, w: R. Kamiński i inni (red.), Leksykon teologii pastoralnej, Lublin 2006.
31.Towarzystwo Poradnictwa i Psychologii Pastoralnej, http://www.luteranie.pl/archiwum/2011/towarzystwo_poradnictwa_i_psychologii_pastopastor_w_polsce,3451.html (4.04.2013).
32.Wolicki M., Egzystencjalno-analityczna koncepcja autotranscendencji i jej teologiczno--pastoralne aplikacje, Przemyśl 1993.
33.Wolicki M., Logoterapia w praktyce pastoralnej, Wrocław 2003.
34.Wolicki M., Otwartość osoby ludzkiej. Interpretacja fi lozofi czna, Wrocław 2005