Opuscula Sociologica

Wcześniej: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Studia Sociologica

ISSN: 2299-9000     eISSN: 2353-2882    OAI    DOI: 10.18276/os.2016.2-06
CC BY-SA   Open Access 

Lista wydań / nr 2/2016
Innowacje społeczne odpowiedzią na lokalne problemy współczesnego społeczeństwa

Autorzy: Marzena Sylwia Kruk
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
Słowa kluczowe: innowacje społeczne społeczeństwo obywatelskie sieci współpracy typy innowacji społecznych
Data publikacji całości:2016
Liczba stron:14 (75-88)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Współczesne społeczeństwo w Polsce coraz bardziej zdaje sobie sprawę z tego, że jest również odpowiedzialne za życie gospodarcze i społeczne, szczególnie na poziomie lokalnym. Społeczeństwo obywatelskie nie jest tylko biernym podmiotem usług, lecz także obserwatorem i twórcą. Innowacje społeczne, których głównym celem jest odpowiedź na problemy społeczne, dają możliwości wykorzystania potencjału, jaki tkwi w społeczeństwie obywatelskim. Innowacje społeczne docierają tam, gdzie działania rządowe czy ustawowe nie docierają i nie spełniają swoich funkcji. Innowacje społeczne mają wiele wartości dodatnich, które często trudno określić w wartościach liczbowych. Budowanie partnerstw międzysektorowych, zacieśnianie więzi lokalnych, integracja to tylko niektóre z dodatkowych rezultatów, jakie przynosi wspólna realizacji innowacji społecznych. Wielowymiarowe efekty tego typu innowacji, a przede wszystkim w budowaniu kapitału społecznego, jest argumentem przemawiającym za tym, że społeczeństwo w Polsce powinno coraz bardziej być zaangażowane w tego typu działania. Możliwości finansowania innowacji z funduszy unijnych oraz dobre praktyki w tym obszarze pokazują i zachęcają, aby innowacje społeczne wdrażać na poziomie lokalnym i krajowym.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Bąkowski, A., Mażewska, M. (2015). Ośrodki innowacji i przedsiębiorczości w Polsce. Warszawa: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości.
2.Bornstein, D. (2004). How to Change the World. Socila Entrepreneurs and Power of New Ideas. New York: Oxford Univerfsity Press.
3.European Commission (2012). Europejskie partnerstwo na rzecz innowacji sprzyjającej aktywnemu starzeniu się w dobrym zdrowiu 2012. Bruksela.
4.European Commission (2013a). Communication from the commission to the European Parliament, the council, the european economic and social committee and the committee of the regions. Towards Social Investment for Growth Cohesion – including implementing the European Social Fund 2014–2020, Brussels, COM 83/2013 final. Pobrano z: file:///C:/Users/ ZSGiO%20vb/Downloads/COMM_Social-investment-package_en%20(2).pdf.
5.European Commission (2013b). Guide to Social Innovation. Regional and Urban Policy, Pobrano z: http://s3platform.jrc.ec.europa.eu/documents/20182/84453/Guide_to_Social_Innovation.pdf/88aac14c-bb15-4232-88f1-24b844900a66.
6.European Commission (2015). Social policy innovation. Meeting the social needs of citizens. Luxembourg.
7.Giddens, A. (2004). Socjologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
8.Główny Urząd Statystyczny (2014). Ubóstwo ekonomiczne w Polsce w 2014 roku. Warszawa: GUS.
9.Główny Urząd Statystyczny (2016). Liczba bezrobotnych zarejestrowanych oraz stopa bezrobocia według województw, podregionów i powiatów. Warszawa: GUS.
10.Harasim, W. ( 2013). Zarządzanie zasobami ludzkimi i kapitałem ludszkim. W: W. Harasim (red.), Człowiek i organizacja XXI wieku (s. 8–42). Warszawa: Wyższa Szkoła Promocji.
11.Howaldt, J., Schwarz M. (2010). Social innovation: concepts, research fields and international trends. Pobrano z: http://www.asprea.org/imagenes/IMO%20Trendstudie_Howaldt_englisch_Final%20ds.pdf.
12.Kamocka, I. (2016). Innowacje społeczne w rozwiązywaniu problemów miast. Pobrano z: http://www.schuman.pl/pl/materialy/3339-innowacje-spoleczne-w-rozwiazywaniu-problemow-w-miastach.
13.Kanter, R.M. (2006). Innovation: the classic traps. Harvard Business Review, 84 (11), 72–83.
14.Knop, L., Szczepaniak, M., Olko, S. (2014). Innowacje społeczne w kreatywnej Europie w perspektywie strategii Europa 2020. Organizacja i Zarządzanie, 73, 239–253.
15.Komisja Europejska (2011). Inicjatywa na rzecz przedsiębiorczości społecznej 2011. Bruksela.
16.Komisja Europejska (2014). Unia Innowacji. Badania, rozwój i innowacje. Bruksela.
17.Kroik, J., Malara, Z. (2013). Innowacje społeczne jako przesłanka modelu biznesowego. Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego, 27, 354–368.
18.Kroik, J., Skonieczny, J. (2013). Innowacja społeczna a społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa. Pobrano z: ttp://ptzp.org.pl/files/konferencje/kzz/artyk_pdf_2013/p014.pdf.
19.Kwaśnicki, W. (2015). Innowacje społeczne – nowy paradygmat czy kolejny etap w rozwoju kreatywności człowieka? W: W. Misztal, G. Chimiak, A. Kościański, Obywatelskość wobec kryzysu: uśpieni czy innowatorzy? (s. 1–23). Warszawa: Instytut Filozofii i Socjologii PAN.
20.Marciniec, B. (2009). Czym są innowacje społeczne. Innowacyjny Start, 2 (12), DOI: http://www.pi.gov.pl/Firma/chapter_95852.asp.
21.Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej (2014). Krajowy Program Przeciwdziałania Ubóstwu i Wykluczeniu Społecznemu do 2020. Nowy wymiar aktywnej integracji. Warszawa.
22.Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji (2010). Europejska Agenda Cyfrowa. Program rozwoju społeczeństwa informacyjnego w Unii Europejskiej w latach 2010–2015. Warszawa.
23.Murray, R., Caulier-Grice, J., Mulgan, G. (2010). The Open Book of Social Innovation. The Young Foundation: NESTA.
24.Okoń-Horodyńska, E. (1998). Narodowy system innowacji w Polsce. Katowice: Wydawnictwo Uczelniane Akademii Ekonomicznej w Katowicach.
25.Olechnicka, A., Płoszaj, A. (2010). Sieci współpracy receptą na innowacyjność regionu? W: Europejskie wyzwania dla Polski i jej regionów. Warszawa: Ministerstwo Rozwoju Regionalnego.
26.Olejniczuk-Merta, A. (2013). Innowacje społeczne. Konsumpcja i Rozwój, 4, 21–34.
27.Organization for Economic Co-operation and Development (2011). Fostering innovation to address social challenges Committee for Scientific and Technological Policy (CSTP), Paris. Pobrano z: https://www.oecd.org/sti/inno/47861327.pdf.
28.Praszkier, R., Nowak, A., (2005). Zmiany społeczne powstałe pod wpływem działalności przedsiębiorców społecznych. Trzeci Sektor, 2, 140–157.
29.Sempruch, G. (2012). Innowacje społeczne – innowacyjne instrumenty polityki społecznej w projektach finansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Zarządzanie Publiczne, 2 (18), 33–45.
30.Skowrońska, A. (2016). Jakie innowacje społeczne są w Polsce najbardziej potrzebne? Pobrano z: http://innpoland.pl/124687,jakie-innowacje-spoleczne-sa-w-polsce-najbardziej-potrzebne.
31.Strużyna, J. (2010). Ewolucja strategicznego zarządzania zasobami ludzkimi. Zarządzanie Zasobami Ludzkimi, 3 (4), 12–28.
32.Szczepaniak, M. (2014). Znaczenie sieci współpracy w rozwoju innowacji społecznych. Organizacja i Zarządzanie, 76, 155–166.
33.Sztompka, P. (2002). Socjologia. Analiza społeczeństwa. Kraków: Wydawnictwo Znak.
34.TEPSIE (2012). Defining social project, Part 1, Pobrano z: http://siresearch.eu/sites/default/files/1.1%20Part%201%20-%20defining%20social%20innovation_0.pdf.
35.Wronka-Pośpiech, M. (2015). Innowacje społeczne – pojęcie i znaczenie. Studia Ekonomiczne, 212, 124–136.