Abstrakt
W latach 1918–1939 pojawiły się nowe bandery – polska, gdańska, litewska, łotewska,
estońska, radziecka i fi ńska. Największe fl oty miały Dania, Szwecja i ZSRR (całe
państwo). Szybkiej odbudowie fl oty niemieckiej towarzyszył spadek tonażu niemieckiej
fl oty bałtyckiej. Pewien spadek tonażu fl oty szwedzkiej i duńskiej nastąpił w drugiej połowie
lat trzydziestych XX wieku. Było to jednak rekompensowane modernizacją tonażu.
Modernizacja fl ot handlowych polegała na ulepszaniu maszyn parowych i wprowadzaniu
paliwa płynnego. Największy udział nowoczesnych statków motorowych miały
fl oty duńska, szwedzka i polska.
W okresie międzywojennym rozpowszechniły się statki z ładowniami chłodzonymi,
zbiornikowce, rudowęglowce, statki towarowo-pasażerskie. Flota polska wyróżniała się
wysokim udziałem tonażu statków pasażerskich.
Duże znaczenie dla stworzenia fl oty handlowej, wzrostu i jakości tonażu Estonii,
Łotwy, Litwy, Polski i ZSRR, a także dla odbudowy fl oty niemieckiej, miała polityka
gospodarcza państwa.