Acta Iuris Stetinensis

Celem niniejszego artykułu jest ukazanie stanu inkluzji społecznej osób z niepełnosprawnościami w Polsce przez pryzmat aktów prawnych, opinii badaczy społecznych oraz społeczeństwa polskiego. Praca o charakterze naukowym została przygotowana na podstawie analizy treści przepisów prawa, literatury socjologicznej oraz raportów CBOS z lat 2000–2021. Badanie zgromadzonych materiałów pozwoliło na sformułowanie trzech podstawowych wniosków. Po pierwsze, pomimo istnienia wielu przepisów prawnych dotyczących osób z niepełnosprawnościami zarówno badacze społeczni, jak i społeczeństwo wskazali na to, że inkluzja społeczna osób niepełnosprawnych w Polsce wymaga dalszych usprawnień. Po drugie, badacze społeczni uznali, że definicja niepełnosprawności zawarta w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej z 1997 roku jest sprzeczna z regulacjami międzynarodowymi i nowym podejściem do niepełnosprawności. W celu skuteczniejszej inkluzji osób z niepełnosprawnościami zalecono zmianę polityki społecznej Polski przez przejście z „opiekuńczego” na „wspierający” model pomocy. Po trzecie, w świetle badań opinii publicznej na przestrzeni 21 lat nastąpiła pozytywna zmiana dotycząca świadomości społecznej Polaków w stosunku do osób z niepełnosprawnościami. Artykuł został podzielony na cztery części. W części pierwszej przedstawiono podstawowe pojęcia związane z inkluzją społeczną osób z niepełnosprawnościami. W części drugiej zaprezentowano problem inkluzji społecznej w świetle aktów prawnych. W części trzeciej ukazano kwestię inkluzji z punktu widzenia badaczy społecznych. W części czwartej przedstawiono badania opinii publicznej CBOS dotyczące kwestii inkluzji osób z niepełnosprawnościami w Polsce. Ostatecznie zaprezentowano wnioski końcowe, w których dokonano analizy zgromadzonych materiałów. Artykuł został dodatkowo opatrzony niniejszym streszczeniem i bibliografią.