W czasopiśmie SP publikowane są następujące teksty:
Publikujemy teksty w języku polskim lub w którymś z języków kongresowych. Jeżeli jednak językiem tekstu nie jest język polski, autor zanim prześle pracę do redakcji SP jest zobowiązany do skonsultowania poprawności językowej swojego tekstu z profesjonalnym tłumaczem lub native speakerem. Autorzy nie wnoszą żadnych opłat za publikacje swoich prac. Również redakcja nie płaci autorom za publikowanie ich tekstów. Redakcja informuje autorów o swojej decyzji natychmiast po zakończeniu procesu recenzyjnego, który zwykle nie trwa dłużej niż dwa miesiące.
Redakcja SP przyjmuje prace tylko drogą elektroniczną (prace przysyłane ewentualnie w formie papierowej nie będą poddawane żadnym procedurom ani odsyłane do autorów). Plik z tekstem (oraz załączniki potrzebne do zintegrowania artykułu: obrazy, niestandardowe czcionki itp.) w formacie nadającym się do otwarcia w programie Word należy przesłać za pośrednictwem formularza dostępnego na stronie internetowej czasopisma. Należy zwrócić szczególną uwagę na to, by zarówno treść artykułu, jak przesyłany plik, były pozbawione wszelkich znamion, wskazujących na ich autorstwo (swoje dane osobowe należy usunąć również we właściwościach pliku).
Dane autora proponowanego tekstu należy przesłać w oddzielnym pliku. Plik z danymi powinien zawierać następujące elementy:
W razie problemów technicznych z odczytaniem pliku redakcja kontaktuje się z autorem, prosząc o ponowną wysyłkę materiałów lub przesłanie pliku w innym formacie.
Po decyzji o przyjęciu do druku, tekst roboczy (otrzymany od autora) zostaje poddany korekcie językowej i adiustacji. Następnie redakcja odsyła pracę do autora, z prośbą o akceptację dokonanych poprawek. Autor otrzymuje również komplet dokumentów (umowy, licencje itp.), z którymi powinien się zapoznać, podpisać je i odesłać wraz z poprawioną wersją artykułu do redakcji. Po złożeniu numeru czasopisma, zostaje on umieszczony w wersji elektronicznej na platformie Wydawnictwa Naukowego Uniwersytetu Szczecińskiego oraz wydany w formie papierowej. Autorowi przesyłany jest jeden egzemplarz papierowy, w którym znajduje się jego tekst.
1. Prace powinny być napisane wg następujących norm:
1.1. Tekst zasadniczy: czcionka Times New Roman 12 punktów, interlinia 1,5.
1.2. Przypisy: czcionka Times New Roman 10 punktów, interlinia 1.
1.3. Lewy i prawy margines – 2,5 cm.
1.4. Należy wprowadzić wewnętrzny podział treści na punkty opatrzone tytułami oraz wyodrębnić Wstęp i Zakończenie.
1.5. Punkty w tekście numerować metodą:
Wstęp
1.
1.1
1.1.1
1.1.2
itd.
Zakończenie
1.6. Ostatnim znakiem w zdaniu jest kropka, ewentualny znak cudzysłowu, lub odsyłacz do przypisu zamieszczamy przed kropką, np.: „[…] oraz wszystkich mieszkańców”12.
1.7. Tytułów książek, artykułów i innych utworów w tekście zasadniczym oraz tytułach punktów i rozdziałów nie piszemy w cudzysłowie, lecz zapisujemy je kursywą, np.: Kościół podejmując dialog międzyreligijny w duchu deklaracji Nostra aetate chce stanowczo...
1.8. Nie stosować podkreśleń, kapitalików i wersalików, unikać zbytecznego formatowania tekstu.
1.9. Można używać pogrubionych liter i kursywy.
1.10. Do każdego artykułu lub książki należy dołączyć ułożoną w porządku alfabetycznym bibliografię poszerzającą problem artykułu/pracy. W przypadku haseł, artykułów, rozdziałów prac zbiorowych należy podać ich pierwszą i ostatnią stronę.
1.11. Do każdej artykułu należy dołączyć krótkie streszczenie (do 0,5 stronicy) w języku polskim i w języku angielskim (wraz z tytułem artykułu w tym języku). Należy podać słowa kluczowe do artykułu w obu językach.
1.12. Do każdego artykułu lub książki należy dołączyć krótką Notę o autorze. Należy podać również adres e-mail autora oraz jego nr Orcid.
1.13. Ingerencje autora zapisujemy w nawiasie kwadratowym, np. EFPE [właśc. Franciszek Potocki], W wirze ezoteryzmu, Kraków 1923, s. 54.
1.14. Tzw. cytaty wewnętrzne oznaczamy znakiem » «, np.: „[…] aby się wypełniło Pismo »kości jego nie będą łamane«. I znowu na innym miejscu […]” (J 19, 36-37).
1.15. Autor powinien dostarczyć materiał ilustracyjny w formie plików graficznych czarno-białych lub w skali szarości.
2. Technika sporządzania przypisów:
2.1. Tytuły czasopism podajemy czcionką prostą w cudzysłowie, np. „Ateneum Kapłańskie”.
2.2. Pozostałe tytuły (artykułów, książek, map, i innych utworów) kursywą bez cudzysłowu, np.: G.P. Monnot, Bóg i jego imiona w islamie, [w:] F. Lenoir, Y. Tardan-Masquelier [red.], Encyklopedia religii świata, t. 2, Warszawa 2002, s. 1325, 1497-1499.
2.3. Artykuły z dzieł zbiorowych cytujemy następująco: S. Harasimowicz, Nowożytne korzenie ruchu New Age, [w:] I. Dec [red.], Złudzenia Nowej Ery. Teologowie o New Age, Wrocław 1994, s. 45, 49.
2.4. Artykuły z czasopism cytujemy: R. Kranenborg, Words of the Christ Create a New World Religion, „Syzygy. Journal of Alternative Religion and Culture” 12 (1993) 1, s. 129, 133-135.
2.5. Hasła z encyklopedii, leksykonów i słowników, np.: R. Łukaszyk, Anonimowe chrześcijaństwo, [w:] Encyklopedia katolicka, t. 1, Lublin 1985, kol. 636-638; Ch. White, Krishnamurti Jiddu, [w:] M. Eliade [ed.], The Encyclopedia of Religion, vol. VII, New York 1987, s. 381-382; W. Łydka, Gnoza, [w:] A. Zuberbier [red.], Słownik teologiczny, t. 1, Katowice 1985, s. 197.
2.6. Dzieła anonimowe: [anonimowo], O celach Towarzystwa Teozoficznego, [w:] A. Besant, Karma, Warszawa 1936, s. 121, 125.
2.7. Przy odsyłaniu do stron internetowych należy, po podaniu autora, tytułu utworu i „adresu” internetowego, podać też w nawiasie datę korzystania ze strony, np.: J.G. Melton, New Age Transformed, http://religiousmovements.lib.virginia.edu/nrms/newage.html (13.01.2005).
2.8. W przypadku, gdy myśli danego autora nie cytujemy, ani nie streszczamy dokładnie, lecz jedynie parafrazujemy lub do niej odsyłamy (np. w celu porównania lub lepszego zrozumienia) przypis poprzedzamy skrótem odpowiednio Por. albo Zob.
2.9. Poza merytorycznie uzasadnionymi przypadkami nie podajemy w przypisach nazw wydawnictw, nazw serii wydawniczych i nazwisk tłumaczy.
2.10. Skróty przyjmujemy za Encyklopedia katolicka. Wykaz skrótów, Lublin 1993 lub Encyklopedia katolicka, t. 1, Lublin 1985.
2.11. W przypisach nie podajemy godności, funkcji i tytułów autorów, np.: ks., bp, kard., o., prał., prof., dr, SJ, OMI, OSB, itd., podajemy natomiast tytuły: św., bł.
2.12. Przy określaniu numerów stronic, kolumn, itd. nie posługujemy się skrótem nn (następne), lecz podajemy je przy pomocy cyfr: np. s. 11-13.
2.13. W dokumentach kościelnych odsyłamy do numeru punktu, a nie do numeru stronicy; podajemy miejsce i rok druku, a nie rok ogłoszenia.
2.14. Jeśli w publikacji nie podano miejsca, lub roku wydania piszemy odpowiednio: bmw, brw, bmirw.
2.15. W przypadku bezpośredniego powtórzenia tego samego dzieła stosujemy zapis: Tamże. W przypadku różnicy stron dodajemy numer strony.
2.16. W przypadku powtórzenia niebezpośredniego stosujemy następujący zapis: autor, krótki tytuł, s.
3. W kwestii pisowni słownictwa religijnego obowiązują zasady opracowane przez Radę Języka Polskiego. Zob. R. Przybylska, W. Przyczyna [red.], Zasady pisowni słownictwa religijnego, Tarnów 2004.
4. Artykuły proszę przesyłać na adres mailowy Redaktora Naczelnego: grzegorz.chojnacki@usz.edu.pl