Studia Paradyskie

28 października 2017 r. w kościele pw. św. Jana Bosko w Luboniu rozpoczął się proces beatyfikacyjny na etapie diecezjalnym ks. Stanisława Streicha, zamordowanego u stóp ołtarza 27 lutego 1938 r. w Luboniu przez komunistę – Wawrzyńca Nowaka. Ani okres II wojny światowej, ani usytuowanie powojennej Polski w ścisłej kontroli od Związku Radzieckiego, choć realnie opóźniło starania zmierzające do procesu beatyfikacyjnego, nie przyćmiło przekonania, że luboński męczennik zasługuje na chwałę ołtarzy. Z tego powodu opinia męczeństwa, świętości i znaków była siłą wiodącą, która ostatecznie doprowadziła do rozpoczęcia dochodzenia diecezjalnego. Jednym z istotnych elementów tegoż procesu jest faza dowodowa, czyli zebranie odpowiednich argumentów ludzkich, które pozwolą osiągnąć pewność moralną co do faktu męczeńskiej śmierci, względnie heroiczności cnót kandydata na ołtarze, cudu, a także istnienia kultu Sługi Bożego. Pośród środków dowodowych przyjętych w procesach kanonicznych obok oświadczeń stron, dowodów z dokumentów i z opinii biegłych oraz wizji lokalnej i oględzin sądowych szczególną wagę posiada dowód ze świadków, na co wskazuje instrukcja Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych Sanctorum Mater o prowadzeniu dochodzenia diecezjalnego lub eparchialnego w sprawach kanonizacyjnych, która w artykule 29 § 2 stwierdza, że w sprawach nowych dochodzenie dotyczy „przede wszystkim” przesłuchania świadków. Tak więc dowód ze świadków stanowił istotny element diecezjalnego postępowania kanonizacyjnego Sługi Bożego ks. Stanisława Streicha.