Studia i Prace WNEiZ US

Wcześniej: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Studia i Prace WNEiZ

ISSN: 2450-7733     eISSN: 2300-4096    OAI    DOI: 10.18276/sip.2018.52/2-40
CC BY-SA   Open Access 

Lista wydań / nr 52/2 2018
Obszary ryzyka w przedsiębiorstwach z sektora usług kreatywnych w Polsce

Autorzy: Jacek Woźniak
Wojskowa Akademia Techniczna w Warszawie, Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Słowa kluczowe: ryzyko przedsiębiorstwo usługowe innowacja projekt sektory kreatywne
Data publikacji całości:2018
Liczba stron:12 (519-530)
Klasyfikacja JEL: D81 L80 M10
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Celem artykułu jest identyfikacja głównych obszarów ryzyka związanych z działalnością przedsiębiorstw z sektora usług kreatywnych w Polsce i zestawienie ich z wynikami badań międzynarodowych. Badanie CATI przeprowadzone zostało na próbie 104 przedsiębiorstw projektowych z sektora usług kreatywnych w okresie sierpień–wrzesień 2017 roku (badanie zostało zrealizowane przez Centrum Badań Marketingowych INDICATOR Sp. z o.o.). Do badania kwalifikowano przedsiębiorstwa oznaczone następującą numeracją PKD: 62.01.Z (działalność związana z oprogramowaniem – 27 podmiotów), 71.11.Z (działalność w zakresie architektury – 26 podmiotów), 73.11.Z (działalność agencji reklamowych – 25 podmiotów) oraz 74.10.Z (działalność w zakresie specjalistycznego projektowania – 26 podmiotów). Dobór podmiotów do próby miał charakter losowania warstwowego – warstwami były zbiory przedsiębiorstw wyszczególnione numeracją PKD. Badanie przeprowadzono na próbie właścicieli przedsiębiorstw lub menedżerów odpowiedzialnych za obszar zarządzania ryzykiem, relacje z otoczeniem lub innowacje (z każdego przedsiębiorstwa zakwalifikowanego do badania wytypowany był jeden respondent). Podstawowymi obszarami ryzyka w działalności przedsiębiorstw należących do sektora usług kreatywnych – w świetle wyników międzynarodowych badań naukowych – są procesy zarządzania zasobami ludzkimi, zarządzanie wiedzą, procesy informacyjno-decyzyjne, a także nawiązywanie relacji z podmiotami współpracującymi (np. podwykonawcami). W badaniach międzynarodowych mało miejsca poświęca się obszarom ryzyka związanym z finansami przedsiębiorstw usługowych oraz relacjami z klientami. Odnosząc wyniki przeprowadzonego badania CATI do publikacji międzynarodowych, można zauważyć, że polscy przedsiębiorcy kładą główny nacisk właśnie na ryzyko w obszarze zarządzania finansami, funkcjonowania rynku oraz procesów kadrowych. Mniejsze znaczenie w opinii respondentów mają obszary nawiązujące do regulacji, procesów harmonogramowania projektów, lokalizacji, a także uwarunkowań technicznych (materiałowych, teleinformatycznych itp.) świadczenia usług kreatywnych.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Baculakova, K., Gress, M. (2015). Cluster Analysis of Creative Industries in the EU. Economic Annals-XXI, 9–10, 15–18.
2.Boix, R., Hervás-Oliver, J.L., De Miguel-Molina, B. (2015). Micro-geographies of Creative Industries Clusters in Europe: From Hot Spots to Assemblages. Papers in Regional Science, 94 (4), 753–773.
3.Creative Industries in Berlin. Development and Potential (2008). Pobrane z: http://www.ndpculture.org/media/W1siZiIsIjIwMTQvMDcvMzAvMXczeHhtcTB5NV9SZXBvcn-RfQ3JlYXRpdmVfSW5kdXN0cmllc19CZXJsaW5fMjAwOC5wZGYiXV0?sha=fe243b-0f4ab5fe28 (17.07.2016).
4.Creative Industries Mapping Document: Background (2001). Pobrane z: https://www.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/183544/2001part1-foreword2001.pdf (5.07.2016).
5.Dziurski, P. (2016). Modele biznesowe w przemysłach kreatywnych. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, 420, 80–89.
6.Hennekam, S., Bennett, D. (2016). Self-Management of Work in the Creative Industries in the Netherlands. International Journal of Arts Management, 19 (1), 31–41.
7.Kembaren, Ph., Simatupang, T.M., Larso, D., Wiyancoko, D. (2014). Design Driven Innovation Practices in Design-preneur led Creative Industry. Journal of Technology Management & Innovation, 9 (3), 91–105.
8.Lampel, J., Germain, O. (2016). Creative Industries as Hubs of New Organizational and Business Practices. Journal of Business Research, 69, 2327–2333.
9.Lee, M. (2015). Fostering Connectivity: A Social Network Analysis of Entrepreneurs in Creative Industries. International Journal of Cultural Policy, 21 (2), 139–152.
10.Mackiewicz, M., Michorowska, B., Śliwka, A. (2009). Analiza potrzeb i rozwoju przemysłów kreatywnych. Pobrane z: http://nck.pl/media/study/analiza_potrzeb_i_rozwoju_przemysw_kreatywnych.pdf (15.09.2017).
11.Markiewicz, J., Kotylak, S., Szczech-Pietkiewicz, E. (2016). Wyzwania kreatywnej gospodarki. Warszawa: Texter.
12.Olko, S. (2014). Badanie kompetencji w sieciach i klastrach w przemysłach kreatywnych. Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej, 76, 39–49.
13.Patten, T. (2016). “Creative?”… “Entrepreneur?” – Understanding the Creative Industries Entrepreneur. Artivate: A Journal of Entrepreneurship in the Art, 5 (2), 23–42.
14.Porfírio, J.A., Carrilho, T., Mónico, L.S. (2016). Entrepreneurship in Different Contexts in Cultural and Creative Industries. Journal of Business Research, 69 (11), 5117–5123.
15.Powell, S., Dodd, Ch. (2007). Managing Vision and the Brand within the Creative Industries. Corporate Communications: An International Journal, 12 (4), 394–413.
16.Ratalewska, M. (2014). Przedsiębiorczość w sektorach kreatywnych. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, 347, 382–390.
17.Zdonek, I., Zdonek, D. (2015). Analiza procesu twórczego i zawodów kreatywnych w Polsce. Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej, 1933 (80), 339–352.