Studia i Prace WNEiZ US

Wcześniej: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Studia i Prace WNEiZ

ISSN: 2080-4881     eISSN: 2300-4096    OAI    DOI: 10.18276/sip.2016.44/2-27
CC BY-SA   Open Access   CEEOL

Lista wydań / nr 44/2 2016
Zasoby ludzkie dla nauki i techniki jako potencjał innowacyjny gospodarek – analiza porównawcza

Autorzy: Grażyna Węgrzyn
Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu
Słowa kluczowe: zasoby ludzkie dla nauki i techniki innowacyjność
Data publikacji całości:2016
Liczba stron:14 (385-398)
Klasyfikacja JEL: O15 O31
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Celem opracowania jest zaprezentowanie zróżnicowania potencjału innowacyjnego gospodarek w zakresie posiadanych zasobów ludzkich dla nauki i techniki. Analiza obejmuje kraje Unii Europejskiej i dotyczy lat 2008–2014. Opracowanie składa się z trzech części. Pierwsza część porusza zagadnienia związane z populacją zasobów ludzkich dla nauki i techniki oraz wyróżnianymi w ramach tej grupy kategoriami. Część druga obejmuje analizę danych statystycznych z zakresu zasobów ludzkich dla nauki i techniki w krajach Unii Europejskiej. Część trzecia opisuje poziom innowacyjności gospodarek na podstawie danych zawartych w unijnej tablicy wyników innowacyjności (IUS). Gospodarki o ponadprzeciętnym poziomie udziału zasobów ludzkich dla nauki i techniki w aktywnych zawodowo wykazują zdecydowanie lepsze wskaźniki w zakresie innowacyjności. Kraje o niskim poziomie innowacyjności, w tym również Polska, muszą podjąć działania, które zdynamizują budowę potencjału innowacyjnego w postaci zasobów ludzkich dla nauki i techniki. Bez odpowiedniej ilości i jakości zasobów ludzkich dla nauki i techniki nie da się budować innowacyjnej, nowoczesnej gospodarki.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Driouchi, A. (2014). Knowledge-Based Economic Policy Development in the Arab World. Hershey: IGI Global.
2.Hollanders, H., Tarantola, S. (2011). Innovation Union Scoreboard 2010 – Methodology report Innovation Union Scoreboard 2010. Draft report.
3.Innovation Union Scoreboard 2015. Pobrano z: http://ec.europa.eu/growth/industry/innovation/facts-figures/scoreboards/fi les/ius-2015_en.pdf (22.01.2016).
4.Łobejko, S. (2013). Mierzenie efektów polityki innowacyjnej. Wybrane rankingi i wskaźniki innowacyjności oraz trendy na przyszłość. W: P. Zadura-Lichota (red.), Świt innowacyjnego społeczeństwa. Trendy na najbliższe lata. Warszawa: PARP.
5.Nauka i technika w 2014 r. (2015), Warszawa: GUS.
6.Niedzielski, P. (2005). Rodzaje innowacji. W: K.B. Matusiak (red.), Innowacje i transfer technologii. Słownik pojęć. Warszawa: PARP.
7.Nowak, B. (2010). Rola państwa w finansowaniu działalności badawczo–rozwojowej w Polsce. W: A. Nalepka, A. Ujwary-Gil (red.), Organizacje komercyjne i niekomercyjne wobec wzmożonej konkurencji oraz wzrastających wymagań konsumentów. Warszawa: Wyższa Szkoł
8.Nowakowska, A. (2009). Regionalny kontekst procesów innowacji. W: A. Nowakowska (red.), Budowanie zdolności innowacyjnych regionów. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
9.Węgrzyn, G. (2008). Zatrudnieni w nauce i technice a innowacyjność gospodarki. W: S. Pangsy-Kania, K. Piech (red.), Innowacyjność w Polsce w ujęciu regionalnym: nowe teorie, rola funduszy unijnych i klastrów. Warszawa: Instytut Wiedzy i Innowacji. Zasoby